(து - ம்,) என்பது, களவுக் காலத்துத் தலைமகன் இரவுக்குறி வந்து ஒழுகா நிற்கையில் அலரெழுந்தது கண்டு அவ் வலர் அடங்குங்காறும் அகன்று வைகுவமெனப் பிரிந்து ஒருசார் சென்றுறையுங்காலைப் பிரிவால் ஆற்றாத தலைமகள் தோழியை நெருங்கி நீ என்னை வருந்தாது பொறையோடிரு வென்று புகலா நின்றனை; மாலைவந்தது; அவர் தேர் வந்திலது கண்டாய்; காம நோய் என்னை நலியா நின்றது; நாரை பெடையை முயங்கும்படி அழையா நிற்கும்; இன்னதொரு பொழுதில் யான் எங்ஙனம் துயரம் நீங்கி உறைவேன் என்று நொந்து கூறாநிற்பது.
(இ - ம்.) இதற்கு, "வரைவிடை வைத்த காலத்து வருந்தினும்" (தொல். கள. 21) என்னும் விதிகொள்க.
| கடுங்கதிர் ஞாயிறு மலைமறைந் தன்றே |
| அடும்புகொடி துமிய ஆழி போழ்ந்தவர் |
| நெடுந்தேர் இன்னொலி இரவுந் தோன்றா |
| இறப்ப எவ்வம் நலியும் நின்நிலை |
| 5 | நிறுத்தல் வேண்டும் என்றி நிலைப்ப |
| யாங்ஙனம் விடுமோ மற்றே மால்கொள |
| வியலிரும் பரப்பின் இரையெழுந் தருந்துபு |
| புலவுநாறு சிறுகுடி மன்றத் தோங்கிய |
| ஆடரைப் பெண்ணைத் தோடுமடல் ஏறிக் |
| 10 | கொடுவாய்ப் பேடைக் குடம்பைச் சேரிய |
| உயிர்செலக் கடைஇப் புணர்துணைப் |
| பயிர்தல் ஆனா பைதலங் குருகே. |
(சொ - ள்.) கடுங் கதிர் ஞாயிறு மலை மறைந்தன்று - கடிய கதிரையுடைய ஞாயிறும் மேலைத் திசையிலுள்ள அத்தமனக் குன்றின் கண்ணே மறைந்தொழிந்தது; அடும்பு கொடி துமிய ஆழி போழ்ந்து அவர் நெடுந் தேர் இன் ஒலி இரவும் தோன்றா - அடும்பின் கொடிகள் துண்டித்து விழும்படி தேருருள் ஊர்ந்து வருமாறு அவருடைய நெடிய தேரின் இனிய ஒலி இரவு இத்துணைப் பொழுதாகியும் தோன்றினபாடில்லை; எவ்வம் இறப்ப நலியும் - காமநோய் தன் எல்லையளவையுங் கடந்து தோன்றி என்னை நலியாநின்றது; மால்கொள பைதல் குருகு - இவை போதாமல் இன்னும் காமமயக்கம் மீதூருமாறு துன்பத்தைச் செய்யும் நாரையானது; வியல் இரும் பரப்பின் எழுந்து இரை அருந்துபு - அகன்ற கரிய கழிப்பரப்பின் கண்ணே எழுந்து சென்று இரைதேடி யருந்தி; புலவு நாறு சிறுகுடி மன்றத்து ஓங்கிய ஆடு அரைப் பெண்ணைத் தோடு மடல் ஏறி - அதன்பின் புலவு நாறும் நமது சிறிய குடியிலுள்ள ஊர்ப்பொதுவாகிய அம்பலத்தின்கண் உயர்ந்த காற்றால் அசைகின்ற பருத்த அடியையுடைய பனையின் தோடாகிய மடலில் ஏறியிருந்து; கொடுவாய்ப் பேடைக் குடம்பைச் சேரிய - வளைந்த வாயையுடைய பேடை தன் குடம்பையில் வந்து தன்னோடு புணருமாறு; உயிர் செலக் கடைஇ - யான் கேட்டு உடனே என்னுயிரை விடுக்கும் வண்ணம் கடிந்து; புணர் துணைப் பயிர்தல் ஆனா - தான் தன் பெடையொடு புணர்ச்சி துணியுமளவும் அதனைக் கூவுதலை நிறுத்தவில்லை; நின் நிலை நிறுத்தல் வேண்டும் என்றி - இத்தகைய பொழுதிலே என்னை நெருங்கி, 'நீ படுந்துயர் ஏதிலார் அறியாதபடி கரந்தொழுகவேண்டும்' என்று கூறாநின்றனை; நிலைப்ப யாங்ஙனம் விடும் - இந்நோய் இனி யான் உயிர்நிலைத்திருக்கும் வண்ணம் எப்படி என்னைவிட்டு ஒழியுமோ? எ - று.
(வி - ம்.) குருகு அருந்துபு ஏறிக் கடைஇப் பயிர்தலை அமையாவென்க.
அஃறிணையாகிய குருகும் இரையருந்திக் குடம்பையிலே சென்று இருந்து தான்பெடையை யணையுமளவும் அதனை விளியா நிற்கும், எல்லாம் அறிந்த நம் காதலர் அங்ஙனஞ் செய்வாரல்லர்; யான் எவ்வாறுய்வேன் எனவுமாம். மெய்ப்பாடு - அழுகை. பயன் - அயாவுயிர்த்தல்.
(பெரு - ரை.) பகற்பொழுதில் ஒருவாறு ஆற்றியிருப்பேன்மன்; அப் பகற்பொழுதும் கழிந்து பொல்லாத மாலைப் பொழுதும் புக்கதே என்று இரங்குவாள் 'ஞாயிறு மலை மறைந்தன்றே' என்றாள்.
(338)