(து - ம்) என்பது, மனைமருளல் - மனையிலிருந்தவாறே மருளுதல். ஏனைய வெளிப்படை.
(உரை இரண்டற்கு மொக்கும்.) (இ - ம்) இதுவுமது.
| நின்குறிப்பு எவனோ தோழி என்குறிப்பு |
| என்னொடு நிலையா தாயினும் என்றும் |
| நெஞ்சுவடுப் படுத்துக் கெடஅறி யாதே |
| சேணுறத் தோன்றுங் குன்றத்துக் கவாஅன |
்| 5 | பெயலுழந்து உலறிய மணிப்பொறிக் குடுமிப் |
| பீலி மஞ்ஞை ஆலுஞ் சோலை |
| அங்கண் அறைய அகல்வாய்ப் பைஞ்சுனை |
| உண்கண் ஒப்பின் நீலம் அடைச்சி |
| நீரலைக் கலைஇய கண்ணிச |
்| 10 | சாரல் நாடனொடு ஆடிய நாளே. |
(சொ - ள்) தோழி என் குறிப்பு என்னொடு நிலையாது ஆயினும் - தோழீ! என் கருத்தானது என்னோடு பொருந்தாதாயினும:் சேண் உறத் தோன்றும் குன்றத்துக் கவாஅன் - ஆகாயத்தில் உயர்ந்து நன்றாகத் தோன்றுகின்ற மலையின் பக்கத்தில்; பெயல் உழந்து உலறிய மணிப் பொறிக் குடுமிப் பீலி மஞ்ஞை - மழைபெய்யுமளவில் அம் மழையிலே நனைந்து மயிர் சிலிர்த்த நீலமணிபோன்ற புள்ளிகளையுடைய குடுமியையும் பீலியையுமுடைய மயில் சென்று; ஆடும் சோலை அம் கண் அறைய அகல் வாய்ப் பைஞ்சுனை - உலாவி வருகின்ற சோலை சூழ்ந்த அழகிய இடமகன்ற கற்பாறையில் உற்ற அகன்ற வாயையுடைய குளிர்ந்த சுனையிடத்துள்ள; உண்கண் ஒப்பின் நீலம் அடைச்சி - மையுண்ட கண்ணையொத்த குவளைமலர்களைக் கொய்து; நீர் அலைக் கலைஇய கண்ணிச் சாரல் நாடனொடு - நீராடும்பொழுது அந்நீர் அலைத்தலானே குலைந்த மாலையையுடைய சாரல் நாடனுடனே; ஆடிய நாள் - அருவியில் ஆடிய நாளினை நினைந்து; என்றும் நெஞ்சு வடுப்படுத்துக் கெட அறியாது - எக்காலத்தும் நெஞ்சைப் புண்படுத்திக் கொண்டு கெட்டொழிய அறியாததாயிராநின்றது; நின் குறிப்பு எவன் - அது காரணமாக நின் கருத்துத்தான் எவ்வாறுளதோ? அதனைக் கூறிக்காண் எ - று.
(வி - ம்) வடுப்படுத்தல் - குற்றப்படுத்தலுமாம். உலறிய மஞ்ஞையென்க. உலறுதல் - சிலும்புதல். குறிப்பு - கருத்து.
வடுப்படுத்தல் கெடுதியையுடைய தெனவும் தன் அறிவு அத்தன்மையது அன்றெனவும் அறிவுறுத்துவாள் கெட அறியாதே யென்றாள். அங்ஙனம் யான் துன்புறாதிருப்பதை அறிந்தனை யாதலிற் 'கேள்வன் பிரிந்ததனால் வருந்தாது மகிழ்ந்துறைகின்ற இவளொருத்தியின் நெஞ்சம் வன்மை உடையது' எனக் கருதுகின்றனையோ வென்னுங் குறிப்பால் நின் குறிப்பு எவனோ வென்றாள்.
இறைச்சி :- மழை பெய்தலானே நனைந்த மயில் சோலையில் உலாவி வருமென்றது, அவன் முன்பு ஒரு காலத்தே கூடித் தலையளி செய்தலால் மகிழ்ந்த எனது நெஞ்சம் இப்பொழுதும் சோர்வடையாமல் அவன் தோள்மீது இயங்காநிற்கு மென்றதாம். மெய்ப்பாடு - பெருமிதம். பயன் - தோழியொடு கூறி ஆறியிருத்தல்.
(பெரு - ரை) நெஞ்சு வடுப்படுத்துமாயினும் ஆடியநாள் கெட அறியாது ஒரோவழி என்னை இன்புறுத்துவதும் ஆகின்றது; ஆதலால் ஆற்றுவல் காண்! என்பது குறிப்பு.
(357)