(து - ம்) என்பது, களவின்வழிவந் தொழுகுந் தலைமகன் ஒருசிறை மறைந்து வந்துறைவதனை யறிந்த தோழி, அவன் இதுகேட்டு விரைய வரையுமாறு தலைவியை நெருங்கி அவனது இயல்பை இகழ்கின்றாள், தோழியே! மலைநாடன் சான்றோனல்ல னாதலால் அவனெதிர் சென்று நீ சான்றோயல்லை என்று கூறி வரவேண்டி யாம் நாணமொழிந்து மன்றிலே புகுந்து அவனது ஊரை வினாவி வருவோமோ ஒன்று சொல்லாயென்று கூறாநிற்பது.
(இ - ம்) இதனை, "களனும் பொழுதும் . . . . . . அனைநிலை வகையான் வரைதல் வேண்டினும்" (தொல். கள. 23) என்னும் விதி கொள்க.
| அருங்கடி அன்னை காவல் நீவிப் |
| பெருங்கடை இறந்து மன்றம் போகிப் |
| பகலே பலருங் காண வாய்விட்டு |
| அகல்வயல் படப்பை அவனூர் வினவிச் |
| 5 | சென்மோ வாழி தோழி பல்நாள் |
| கருவி வானம் பெய்யாது ஆயினும் |
| அருவி ஆர்க்கும் அயந்திகழ் சிலம்பின் |
| வான்தோய் மாமலை நாடனைச் |
| சான்றோய் அல்லை என்றனம் வரற்கே. |
(சொ - ள்) தோழி வாழி - தோழீ! வாழ்வாயாக! பல்நாள் கருவி வானம் பெய்யாது ஆயினும் அருவி ஆர்க்கும் அயம்திகழ் சிலம்பின் - நெடுநாள் காறும் மின்னல் முதலாகிய தொகுதியையுடைய மேகம் மழை பெய்யா தொழிந்தாலும் அருவியொலி மாறாது பெருகி வருகின்ற நீர் விளங்கிய பக்கமலைகளையுடைய; வான் தோய் மா மலை நாடனை - ஆகாயத்தின் மீதுயர்ந்த பெரிய மலைநாடனை; சான்றோய் அல்லை என்றனம் வரற்கு - நெருங்கி நின்னையடைந்த எம்மை நீ கைவிடுதலானே சால்புடையையல்லை என்று கூறினேமாகி மீண்டு வருதற்கு; அருங் கடி அன்னை காவல் நீவி - அருமையாகிய காவலைச் செய்துடைய அன்னையினது காவல் கடந்து; பெருங் கடை இறந்து மன்றம் போகி - பெரிய தலைக்கடை வாயிலையும் நீங்கி் ஊர்ப்பொதுவாகிய அம்பலத்தினை யடைந்து; பகலே பலரும் காண அகல் வயல் படப்பை அவன் ஊர் - பகற் பொழுதிலே பலருங் காணுமாறு யாங் கொண்டிருந்த நாணினை விடுத்து அகன்ற வயல் சூழ்ந்த கொல்லைகளையுடைய அவனது ஊர்; வாய் விட்டு வினவிச் சென்மோ - எவ்விடத்து உளதென்று வாயால் வினவியறிந்து சென்று வருவோமோ? ஒன்று கூறுவாயாக! எ - று.
(வி - ம்) அயம் - நீர். இன்னான் இன்ன ஊரிலுள்ளான்; அவ்வூர் இன்ன இடத்துளதென்று தகுதிப்பாடுடையாரையும் அவரிருக்கும் ஊரையும் ஊர்ப்பொதுவம்பலத்தின்கண் ஏட்டில் வரைந்துள்ள வழக்குப் பண்டு உள்ளதுபோலும். சான்றோயல்லையென்றது இயற்பழித்துரைத்தல்.
இறைச்சி:- சால்பில்லானது மலையாதலால் பன்னாள்காறும் வானம் பெய்யாதாயினும் அருவிநீர் அறாமல் ஆரவாரியாநின்றது; இஃதென்ன வியப்போ வென்றதாம். மெய்ப்பாடு - பெருமிதம். பயன் - வரைவுகடாதல்.
(பெரு - ரை) இனி இச் செய்யுளைத் தலைவி கூற்றாகக்கொண்டு "உயிரினுஞ் சிறந்தன்று நாணே . . . . . தோன்றுமன் பொருளே"
(தொல். கள. 22) என்னும் விதியினால் இது தோழிக்குக் கூறியது, என்பர் ஆசிரியர் நச்சினார்க்கினியர்.
(365)