மதுரை ஈழத்துப் பூதன்றேவன். (பி-ம்) 4. ‘விசும்பு வீசு’, ‘துமியக்’; 5. ‘காலையிற் செலீஇ ’; 7. ‘மடைந்துவக் கும்மே’, ‘மடைந்து சார்குதுமே’.
(ப-ரை.) பாக, இன்றே சென்று - இன்றைக்கே வினையின் பொருட்டுப் புறப்பட்டுப் போய், நாளை வருவது -நாளை மீண்டு வருவேமாக. குன்று இழி அருவியின் - குன்றினின்று வீழும் அருவியைப் போல, வெள் தேர் முடுக -யானைத் தந்தத்தாற் செய்த வெள்ளிய தேர் விரைந்துசெல்ல, இள பிறை அன்ன - இளம்பிறையைப் போன்ற,விளங்கு சுடர் நேமி - விளங்குகின்ற ஒளியையுடையஅத்தேரினது சக்கரம், விசும்பு வீழ் கொள்ளியின் - வானத்தினின்றும், வீழ்கின்ற கொள்ளியைப் போல, பசு பயிர்துமிப்ப-பசிய பயிர்களைத் துணிப்ப, கால் இயல் செலவின் - காற்றைப் போன்ற இயல்பையுடைய வேகத்தினால், மாலைஎய்தி-மாலைக் காலத்தில் தலைவியிருக்கு மிடத்தையடைந்து,சில் நிரை வால் வளை குறுமகள் - சிலவாகிய வரிசையையுடைய வெள்ளிய வளைகளை யணிந்த அவளது, பல்மாண் ஆகம் - பலவாக மாட்சிமைப் பட்ட மேனியை,மணந்து உவக்குவம் - மணந்து உவப்போம்.
(முடிபு) இன்றே சென்று நாளை வருவது. தேர் முடுக, நேமிதுமிப்ப,மாலை எய்திக் குறுமகள் ஆகம் மணந்து உவக்குவம்.
(கருத்து) இன்று சென்று வினைமுடித்து விட்டுத் தலைவியின்பால்நாளை மாலையில் வந்து எய்துவோமாக.
(வி-ரை.) வேந்தனால் ஏவப்பட்டு வினைமேற் செல்லும் தலைவன்இது கூறினான்.
இன்றே: ஏகாரம் பிரிநிலை. வருவது - வருவேமாக; வியங்கோட்பொருளில் வந்தது; “கொள்ளப் படாது மறப்ப தறிவிலென் கூற்றுக்களே”(திருச்சிற். 87) என்பதில் மறப்பதென்பது வியங்கோளாக வந்ததைக்காண்க. யானையின் தந்தம் வெண்ணிறமுடையதாதலின் அதனாற் செய்ததேரை ‘வெண்டேர்’ என்றான்; “வெண்காலமளி” (சிலப். 6:170) என்றவிடத்து, ‘வெண்கால்-மருப்புக்கால்’என அடியார்க்கு நல்லார் எழுதினர்.
நேமி போகும்போது மண்ணிற் புதைந்த பகுதி போக எஞ்சியபகுதியே வெளியில் தெரியுமாதலின் அப்பகுதிக்குப் பிறை உவமையாயிற்று. விசும்பினின்றும் வீழும் கொள்ளியினாற் பயிர் துமிதலைப் போலநேமியால் துமிந்தது; “இழையணி நெடுந்தே ராழி யுறுப்ப, நுண்கொடிமின்னிற் பைம்பயிர் துமிய” (அகநா. 254: 13-4) என்பதனோடு இதனைஒப்பு நோக்குக.
சின்னிரை வளையென்ற அடை தலைவி பெதும்பைப் பருவங்கடந்த மங்கைப் பருவத்தின ளென்பதைக் குறித்தது (பதிற். 57:6, உரை);பல்வளைகள் அணிந்திருப்பினும் தன் உடன் மெலிவினால் அவற்றைஇழந்து சில்வளை யுடையளா யிருப்பாளென்னும் கருத்தினாற் கூறினன்எனினுமாம் (அகநா. 19:15, உரை.) வால் வளை - சங்கினாற் செய்தவளை. பன் மாணாகம் - காட்சியினிமை, ஊற்றினிமை, நன்மணம்முதலிய பல மாட்சிமைப்பட்ட உடம்பு. ஆகத்தைப் பன்மாண் மணந்துவக்கும் எனக் கூட்டிப் பன்மாண் என்பதற்குப் பலபடியாக வென்றுபொருளுரைத்தலும் ஒன்று.
(மேற்கோளாட்சி) மு. தலைவன் பிரிவலெனக் கூறியது (தொல். அகத். 41,ந.) 1-2. வேந்துறு தொழிலுக்கு இழிந்த எல்லை கூறார்் (தொல். கற்பு. 48,ந.); மு. நெட்டாறு சேறலின்றி அணிமைக்கட் பிரியும் பிரிவு வந்தது(தொல். களவு. 17,இளம்.); நீடே னென்று தலைவன் நீங்கியது(நம்பி. 170.)
ஒப்புமைப் பகுதி 1. தேருக்கு அருவி: “நல்லெழி னெடுந்தே ரியவுந்தன்ன,கல்யா றொலிக்கும் விடர்முழங் கிரங்கிசை” (மலைபடு. 323-4); “கற்பாலருவியி னொலிக்கு நற்றேர்” (அகநா. 184:17.)
வெண்டேர்: குறுந். 205:3.
அருவி வேகத்திற்கு : “கடுவரை நீரிற் கடுத்துவரக் கண்டும்” (பு. வெ. 11.)
3-4. பயிர் முதலியவை துமியத் தேர் வருதல்: குறுந். 227: 1-3, ஒப்பு.
5. காலியற் செலவு : “காலுறழ் கடுந்திண்டேர்”, “வளியினிகன்மிகுந் தேரும்” (கலி 33:31, 50:15); “காலென மருள வேறி நூலியற், கண்ணோக் கொழிக்கும் பண்ணமை நெடுந்தேர்”, “துனைகாலன்ன புனைதேர்”, “வான்வழங் கியற்கை வளிபூட் டினையோ” (அகநா. 234: 7-8, 251:7, 384:9); ‘‘காலிய னெடுந்தேர்” (தமிழ்நெறி. மேற்.)
6. சின்னிரை வளை : “சில்வளை” (பதிற். 40:21, 57:6, 78:3.)
குறுமகள் : குறுந். 89:7, ஒப்பு.
(189)