மதுரை எழுத்தாளன் சேந்தம்பூதன். (ப-ரை.) தோழி--, அல்கலும் - இரவுதோறும், தயங்குதிரை பொருத - விளங்கிய அலைகளால் மோதப்பட்ட,தாழை வெண் பூ - தாழையினது வெள்ளிய பூ, குருகு எனமலரும் - நாரையைப் போல மலர்தலைச் செய்வதற்குஇடமாகிய, பெருதுறை விரிநீர் சேர்ப்பனொடு - பெரியதுறைகளை உடைய அகன்ற நீர்ப்பரப்பை உடையசேர்ப்பனோடு, நகா ஊங்கு - நகுவதற்கு முன்பு, பூவொடுபுரையும் கண்ணும் - தாமரை மலரை ஒத்த கண்களும்,வேய் என விறல் வனப்பு எய்திய தோளும் - மூங்கிலைப்போல வெற்றியை உடைய அழகைப் பெற்ற தோள்களும்,பிறை என மதி மயக்குறூஉம் நுதலும் - பிறை என்றுகருதும்படி அறிவை மயங்கச் செய்யும் நெற்றியும், நன்றும்நல்ல - மிகவும் நல்லனவாக இருந்தன; மன் - அந்நிலைஇப்பொழுது கழிந்தது!
(முடிபு)தோழி, சேர்ப்பனொடு நகாஅவூங்கு, கண்ணும் தோளும்நுதலும் நல்லமன்!
(கருத்து) தலைவனது பிரிவினால் என் மேனி நலம் அழிந்தது.
(வி-ரை.) பூவொடு: உருபு மயக்கம். விறல் வனப்பு - பிறர் தோள்வனப்போடு ஒப்பு நோக்குங்கால் தான் யாவற்றினும் விஞ்சி வெற்றி பெறும் வனப்பு.
| “ஒண்ணுதற் கோஒ வுடைந்ததே ஞாட்பினுள் |
| நண்ணாரு முட்குமென் பீடு” (குறள், 1088.) |
என்பதனால் நுதல் மதியை மயக்குதல் பெறப்படும். தம் உறுப்புக்களைப்புகழ்ந்தது தற்புகழ்ச்சியாகாது, கழிந்ததற்கு இரங்கினமையின். தலைவன்மயங்கிய படியை அவன் தனது நலம் பாராட்டிய வழிக் கூறக் கேட்டுஉணர்ந்தவளாதலின் நுதல் மதி மயக்கும் என்று கூறினாள்.
வாழி: அசை நிலை. தாழை வெண்பூ என்றாள் செந்தாழையைவிலக்குதற்கு.
நகுதல் - அளவளாவுதல்; இஃது இடக்கரடக்கிக் கூறியது. ஏகாரம்ஈற்றசை.
ஒப்புமைப் பகுதி 1. கண்ணிற்குப் பூ: குறுந். 72:1-5, ஒப்பு. 101:4,ஒப்பு.
2. விறல் வனப்பு: “விறனலன்” (கலி. 3:5, 124:15.)
1-2. தோளுக்கு வேய்: குறுந். 268:6,ஒப்பு.
3. மதிமயக்குறூஉம் நுதல்: “மதிமருட்டுஞ் சிறுநுதல்” (யா.கா.4.)
2-4. நுதலுக்குப் பிறை: குறுந். 129:3-5; நற். 250:7; 263:1;பெருங். 1. 36:265, 4. 11:68, 5. 6:11; சீவக. 165.
4. நல்லமன்: குறுந். 357: 4.வாழி தோழி; குறுந். 260:4.
1-4. கண், தோள், நுதல் பழைய அழகு கெடுதல்: “தோளேதொடிகொட் பானா கண்ணே, வாளீர் வடியின் வடிவிழந் தனவே, நுதலும் பசலைபா யின்று” (நற். 133:1-3.)
5. தாழை திரையால் அலைக்கப்படுதல்: குறுந். 163:4.
5-6. தாழைப் பூவிற்குக் குருகு: குறுந். 228:1-2; “நெய்தற் குருகுதன் பிள்ளையென் றெண்ணி நெருங்கிச் சென்று, கைதை மடற்புல்குதென்கழிப் பாலை யதினுறைவாய்” (தே.திருநா.); “அருகு கைதைமலரக்கெண்டை, குருகென் றஞ்சுங் கூடலூரே” (திவ். பெரிய. 5.2:9.)“தாழை குருகீனும்” (தொல். பொருள்.290, மேற்.)
7. தலைவனொடு நகுதல்: குறுந். 169:3, 320:5, 381:7, 394:7; மதுரைக். 420; நற். 135:9, 187:10, 299:9.
மு.குறுந். 357.
(226)