பெருங்கண்ணன். (பி-ம்.) 2. ‘புலம்புபெரி துடைத்தே’; 5. ‘முளனே’; ‘தோழி முன்னிலை’; 7. ‘துறையவர்க்கு’.
(ப-ரை.) தோழி--, புள்ளும் புலம்பின - பறவைகளும்ஒலித்தன; பூவும் கூம்பின - மலர்களும் குவிந்தன; கானலும்புலம்பு நனி உடைத்து - கடற்கரைச் சோலையும் தனிமையைமிகவுடையதாயிற்று; வானமும்--, நம்மே போலும் மம்மர்த்துஆகி - நம்மையே போன்ற மயக்கத்தையுடையதாகி, எல்லைகழிய - பகல் கழிய, அதனால், புலலென்றன்று - பொலிவழிந்தது; இ நிலை - இந்த என் நிலைமையை, தண்ணியகமழும் ஞாழல் - தண்ணியனவாய் மணம் வீசுகின்றமலரையுடைய ஞாழல்கள் வளர்ந்த, தண்ணந் துறைவர்க்குஉரைக்குநர் பெறின் - தண்ணிய அழகிய துறையை உடையதலைவருக்கு உரைப்பாரைப் பெற்றால், இன்னும் உளென் -இனி மேலும் உயிரோடு இருப்பேனாவேன்.
(முடிபு) தோழி, புலம்பின; கூம்பின; உடைத்து; புல்லென்றன்று;துறைவர்க்கு உரைக்குநர்ப் பெறின் இன்னும் உளென்.
(கருத்து) யாரேனும் என் துயர்நிலையைத் தலைவனுக்குஉரைப்பாராயின் நன்றாம்.
(வி-ரை.) பூ வென்றது ஆம்பல் முதலிய நீர்ப்பூக்களை. நம்மேபோலும் மம்மர்த்தாகி யென்பதனால் தான் மயக்கமுடையளாதலைத்தெரிவித்தாள். எல்லை - சூரியனெனலுமாம். ஞாழல் - புலிநகக் கொன்றை. ‘என்னைக் கடிந்து சொல்வாரையன்றி என் துயர்நிலைக்கு இரங்கித் தலைவர்பாற் சென்று இந்நிலையைத் தெரிவிப்பார் ஒருவரும் இலர்’ என்னும் நினைவினால், ‘உரைக்குநர்ப்பெறினே’ என்றாள்.
மேற்கோளாட்சி மு. தலைமகள் தன் துயர் தலைவற் குரைத்தல் வேண்டியது. (நம்பி. 164.) (கு-பு. இக்கருத்து சிறப்புடையதாகத் தோற்றுகின்றது.)
1. ஒப்புமைப் பகுதி மாலையில் மலர் கூம்புதல்: குறுந். 122:2-3.
2. கானல் புலம்புடைத்தாதல்: “இனிப்புலம் பின்றே கானலும்”(அகநா. 240:4.)
4. எல்லை: பகல், சூரியன்; குறுந். 355:3, 387:1; குறிஞ்சிப். 215.
புல்லென்றல்; குறுந். 19:2, ஒப்பு. 2-4. “அமரக மருங்கிற் கணவனை யிழந்து, தமரகம் புகூஉ மொருமகள் போலக், கதிராற்றுப் படுத்த முதிராத் துன்பமோ, டந்தி யென்னும் பசலைமெய் யாட்டி, வந்திறுத்தனளான் மாநகர் மருங்கென்” (மணி. 5:137-41.)
6. தண்ணிய கமழும்: குறுந். 273:3. 5-7. (குறுந். 98:1-3); “வரைப் பான் மதுரைத் தமிழ்தெரி வாணன்றென் மாறைவையை, நுரைப்பான் முகந்தன்ன நுண்டுகி லாயிந்த நோயவர்க்கின், றுரைப்பாருளரே லுயிரெய்த லாநமக் கூர்திரைசூழ், தரைப்பால் வளரும் புகழெய்த லாமவர் தங்களுக்கே” (தஞ்சை. 217.)
(310)