வாடாப் பிரமந்தன் (பி-ம். வாடாப் பிரபந்தன், பிரமாந்தன்.) (பி-ம்) 4. ‘யானைகான’ 6. ‘பைங்கண் மா அத்’.
(ப-ரை.) தோழி--, நறுவடி - நறிய வடுவையும், பசுகால் மாஅத்து அம் தளிர் அன்ன - பசிய அடியையுமுடையமாமரத்தினது அழகிய தளிரை ஒத்த, நல்மா மேனி பசப்ப -நல்ல மாமைநிறம் பசலையையடைய, நம்மினும் சிறந்தஅருபொருள் தரற்கு - நம்மைக் காட்டிலும் தலைவருக்குச்சிறந்ததாகத் தோற்றுகின்ற பொருளைக் கொணரும்பொருட்டு, நெடுகழை திரங்கிய நீர் இல் அரு இடை - நெடியமூங்கில் உலர்ந்த நீர் இல்லாத அரிய இடத்தில், ஆறுசெல்வம்பலர் தொலைய - வழியிற் போகும் பிரயாணிகள்அழியும்படி, மாறு நின்று - எதிராக நின்று, கொடுசிலைமறவர் - வளைந்த வில்லையுடைய மறச்சாதியார், கடறுகூட்டுண்ணும் - காட்டைக் கொள்ளையிடும், கடுகண் யானைகானம் நீந்தி - தறுகண்மையையுடைய யானைகளையுடையகாட்டைக் கடந்து, இறப்பர் கொல் - செல்வாரோ?
(முடிபு) தோழி, பொருள்தரற்கு, மேனி பசப்ப, கானம் நீந்தி இறப்பர்கொல்?
(கருத்து) தலைவர் பொருள்வயிற் பிரிதல் உறுதியன்று.
(வி-ரை.) தலைவர் செல்ல எண்ணிய பாலைநிலம் கடுங்கண் மறவரை யுடையதாதலின் அங்கே போகா ரென்னும் நினைவினளாகிய தோழி அப்பாலையின் கொடுமையை விரித்துரைத்தாள். கடறு கூட்டுண்ணுத லாவது வழிப்போவார்பால் உள்ள பொருள்களை வௌவுதல். கடத்தற் கரிய பரப்பினதாதலின் நீந்தி யென்றாள்.
மாமேனி - மாமைநிறம்;
| “மாநிறமுங் கொண்டாரிங்கே” (திவ். திருநெடுந்தாண்டகம், 23.) |
தலைவன் பிரிவினால் மாமையழியப் பசலை உண்டாதல், இந்நூல்27-ஆம் செய்யுளாலும் விளங்கும்.
நம்மினும் சிறந்த அரும்பொருளென்றது குறிப்பு மொழி; நம்மினுஞ்சிறந்ததன்றென்னும் கிடக்கையாற் கூறியது.
இறப்பர்கொல் என்ற ஐயம் செல்லாமையைச் சார்ந்தே நின்றது.
ஒப்புமைப் பகுதி 1. பாலைநிலத்தில் மூங்கில் உலர்தல்: (குறுந். 180:4,396:7).
“மழைபெயன் மறந்த கழைதிரங் கியவில்”, “மழைகரந் தொளித்தகழைதிரங் கடுக்கத்து” (அகநா. 245:5, 347:10.)
நீரிலாரிடை: குறுந். 347:1.
2. ஆறுசெல் வம்பலர்: குறுந். 297:3, 350:6; அகநா. 95: 8, 107:6.
1-3. பாலைநிலத்தில் மறவர் ஆறலைத்தல்: குறுந். 283:5-7, ஒப்பு.
4. கானம் நீந்தல்: குறுந். 350:7; அகநா. 103:10.
5-6. நறுவடிமா: நற். 243:3; ஐங். 61:1, 213:1.
வடுவையுடைய மாத்துத்தளிர்: “வடிக்கொண் மாஅத்து வண்டளிர்” (ஐங். 14:2.)
6-7. மாந்தளிர் மகளிரது மேனிக்கு: “மாவின், அவிர்தளிர் புரையு மேனியர்” (முருகு. 143-4); “தேமா மேனிச் சில்வளை யாயம்”(சிறுபாண். 176); “கழிகவி னிளமாவின் றளிரன்னாய்” (கலி. 57:13);“வளங்கெழு மாவி னிளந்தளி ரன்ன, நயத்தகு மேனியும்”, “மாந்தளிர்மேனியும்” (பெருங். 3. 6:83-4, 4. 13:219); “மாந்தளிரே மாமேனி”(சீவக. 652); “நறுமாவின், கொய்தளி ரன்ன நிறம்” (முத். 83);“மாந்தளிர்போல், மின்னிய மாமை விளர்ப்ப தென்னே” (தஞ்சை. 22.)
7. மாமை பசலையால் அழிதல்: (குறுந். 27:4-5, ஒப்பு.); “பொன்னேர் பசலை யூர்தரப் பொறிவரி, நன்மா மேனி தொலைத னோக்கி” (அகநா. 229:13-4)
8. பொருள் நம்மினுஞ் சிறந்தது: கலி. 2:19-22, 5:4-5; அகநா. 265:23.
(331)