மதுரை மருதன் இளநாகன். (பி-ம்.) 2. 'தொடிவழங்', 'பெறீஇ', 'பெறீஇய', 4. 'துடங்கலின்'; 5. 'லாய','யருவி'.
(ப-ரை.) (ப-ரை.) தோழி--, தொய்யல் மா மழை- நெகிழ்ச்சியை யுடைய பெரிய மழை, தொடங்கலின் - பெய்யத் தொடங்கு தலினால், அவர் நாட்டு - அத்தலைவருடைய நாட்டிலுள்ள, பூசல் ஆயம் - ஆரவாரத்தையுடைய மகளிர்திரள், புகன்று இழி அருவியின் - விரும்பி நீராடும் பொருட்டுப் புகுகின்றஅருவியினால், மண்ணுறு மணியின் தோன்றும்- கழுவப்பட்ட நீல மணியைப் போலத் தோன்றுகின்ற, தண் நறு துறு கல் - தண்ணிய நறிய குண்டுக்கற்கள், ஓங்கிய மலை - உயர்ந்த மலையை, கொடியோர் நல்காராயினும் - கொடுமையை யுடைய தலைவர் தண்ணளி செய்யாராயினும், நின் தொடி விளங்கு இறைய தோள் கவின் பெறீஇயர் - வளைகள் விளங்கும் சந்துகளையுடைய நின்தோள்கள் அழகு பெறும்வண்ணம், அவ்வந்திசின் - அங்கே வந்தாயாகி, உவக்காண் - பார்ப்பாயாக.
(முடிபு) தோழி, கொடியோர் நல்காராயினும்நின் தோள் கவின் பெறீஇயர், மலையை அவ்வந்திசின்; உவக்காண்.
(கருத்து) நீ தலைவரது மலையைக் கண்டு ஆற்றியிருப்பாயாக.
(வி-ரை.) கொடியோர் நல்காராயினும் என்றது, “வரைவாரோ?வரையாரோ?” என்னும் ஐயத்தை நிகழ்த்திக் கழியுவகை மீதூராமற் செய்தது. யாழ்: அசை நிலை. தொடி வழங்கிறைய என்னும் பாடத்திற்குமெலிவினால் தொடிகளை நழுவ விடும் சந்துகளையுடைய வென்று பொருள் கொள்க; “தொடி நிலை நெகிழச் சாஅய்” (தொல். களவு. 20, ந. மேற்.) என்று வருதல் காண்க.
தம் தலைவரது மலையைக் கண்டு களித்தல் மகளிர் இயல்பு. உவக்காணாணென்பது ஒட்டிநின்ற இடைச்சொலென்பர் பரிமேலழகர் (குறள். 1185, உரை.) வந்திசின்: சின் முன்னிலை யசைச் சொல்.
தொய்யல் மாமழை - நிலத்தை நன்றாக நனைக்கும் பெரிய மழையெனலும் ஆம் (மலைபடு. 365, ந.) துடங்கலென்னும் பாடத்திற்குப் பொருந்த லென்று பொருள் கொள்க; இச்சொல் துடக்கலென்பதன் தன்வினை.அருவியினாற் கழுவப்பட்ட மலை மண்ணுறு மணியிற் றோன்றியது.
அருவி மண்ணுறுமணியிற்றோன்றும் என்ற பாடத்திற்கு, அருவியானது கழுவப்பட்ட பளிங்கைப் போலத் தோன்றுமென்று பொருள் கொள்க.
இரண்டாவது கருத்து: வரைவு நீட்டித்தவிடத்துத் தோழி, “அவர் தண்ணளி செய்யாராயினும் அவரது மலையை நோக்கி ஆற்றுவாயாக” என்று கூறி ஆற்றுவித்தது. இக்கருத்து சிறப்புடையதாகத் தோற்றுகின்றது.
ஒப்புமைப் பகுதி 1. தலைவனைக் கொடியனென்றல்: குறுந். 26:8, ஒப்பு.
2. உவக்காண்: நற். 237:6, 242:6; துங். 206:1, 207:2; அகநா. 4:13; குறள். 1185.
5-6. பி-ம். அருவிக்குப் பளிங்கு: குறிஞ்சிப். 57; அகநா. 56:2; புறநா.137:11, 150:27.
6-7. மலைக்கு மணி: (குறுந். 240:7); “மணியிற் றோன்று, மம்மலை கிழவோன்” (நற். 173:6-7); “மணிநிற மால்வரை”, “மணிநிறங் கொண்ட மாமலை வெற்பில்” (ஐங். 208:4, 224:2); “மணிநிறங் கொண்ட மலை”,“மணிபுரை மாமலை” (பரி.திரட்டு, 1:9, 74.)
2-7. தலைவி தலைவனது மலையைப் பார்த்து உவத்தல்: குறுந். 240:6-7, ஒப்பு.
(367)