(தலைவன் சிறைப்புறத்தே நிற்ப, “தலைவன் நின்னோடு பழகியகாலம் சிறிதாயினும் அது குறித்து எழுந்த அலர் பெரிதாயிற்று” என்றுதலைவிக்குக் கூறுவாளாய்த் தோழி வரைவின் இன்றியமையாமையை உணர்த்தியது.)
 393.    
மயங்குமலர்க் கோதை குழைய மகிழ்நன் 
    
முயங்கிய நாடவச் சிலவே யலரே 
    
கூகைக் கோழி வாகைப் பறந்தலைப் 
    
பசும்பூட் பாண்டியன் வினைவ லதிகன் 
5
களிறொடு பட்ட ஞான்றை  
    
ஒளிறுவாட் கொங்க ரார்ப்பினும் பெரிதே. 

என்பது தலைமகன் சிறைப்புறமாகத் தோழி அலர்மலிவுரைத்துவரைவுகடாயது.

பரணர்.

     (பி-ம்.) 5. ‘ஞான்றே’.

    (ப-ரை.) மகிழ்நன் - தலைவன், மயங்கு மலர் கோதை குழைய - விராவிய மலரையுடைய நின் மாலை குழையும்படி,முயங்கிய நள் - அணைந்த நாட்கள், தவ சில - மிகச் சிலவாகும், அலர் - பழிமொழியோ, கூகை கோழி - கோட்டானாகிய கோழியையுடைய, வாகை பறந்தலை - வாகை யென்னுமிடத்துள்ள போர்க்களத்தில், பசு பூண் பாண்டியன்வினை வல் அதிகன் - பசிய பூணையணிந்த பாண்டியனதுஏவலிலே வல்ல அதிகன், களிறொடு பட்ட ஞான்றை - தனது யானையோடு பட்ட காலத்தில், ஒளிறு வாள் கொங்கர்ஆர்ப்பினும் பெரிது - விளங்குகின்ற வாட்படையையுடைய கொங்கர்களுடைய வெற்றியாலுண்டாகிய ஆரவாரத்தினும் மிக்கது.

     (முடிபு) மகிழ்நன் முயங்கிய நாள் சிலவே; அலர்ஆர்ப்பினும் பெரிது.

     (கருத்து) அலர் மிக்கது.

     (வி-ரை.) கோதை: தலைவி யணிந்தது. கோதை குழைய முயங்குதல் முயக்கத்தின் செறிவை உணர்த்தியது. சிலவே: ஏ பிரிநிலை. அலரே:ஏ அசை நிலை.

    கோழியிருந்து கூவ வேண்டிய விடத்துக் கூகை கூவிற்றாதலின்கூகைக் கோழி யென்றார்;

     “கூகைக் கோழி யானாத் தாழிய பெருங்காடு” (புறநா. 364:12-3); கூகையொடு சேர்ந்த காட்டுக் கோழி யென்பதும் பொருந்தும்.

    வாகைப் பறந்தலையை, “சூடா வாகைப் பறந்தலை” (அகநா. 125:19) என்று பிறவிடத்தும் இவ்வாசிரியரே கூறுவர். வாகை யென்பது ஓரூர்ப்பெயர் போலும்.

    அதிகன் பசும்பூட் பாண்டியனுடைய அதிகாரிகளுள் ஒருவன்; இச்செய்தி; பரணர் பாடிய, “கொளக்குறை படாஅ” (அகநா. 162) என்னும்பாட்டிற் குறிப்பிக்கப்பெறும். பசும்பூட் பாண்டியனுக்கும் கொங்கருக்கும் பகைமையுண்டென்பதும் அவ்விருவரிடையே போர் நிகழ்ந்ததென்பதும்,

  
“வாடாப் பூவிற் கொங்க ரோட்டி 
  
 நாடுபல தந்த பசும்பூட் பாண்டியன்”    (அகநா. 253:4-5) 

என்பதனால் வெளியாகும். கொங்கரால் அதிகன் போரிற் கொல்லப்பட்ட பின்னர்ப் பாண்டியன் மிடல் கொண்டு கொங்கரொடு பொருது அவரைத் தோல்வியுறச் செய்திருத்தல் கூடும்.

    களிற்றொடுபடுதல் களிற்றுடனிலை யென்னும் துறைப்பாற்படும்.வென்ற வீரர் ஆர்த்தல் இயல்பு. பெரிதே: ஏ அசைநிலை; தேற்றமுமாம்.

     ஒப்புமைப் பகுதி 1-2. கோதை குழைய முயங்குதல்: கலித். 68:14, 91:11-2, 112:23; புறநா. 73:14; சீவக. 582, 2034.

    5. களிறொடுபடுதல்: “குன்றத் தன்ன களிற்றொடு பட்டோன்”(புறநா. 307:2.)

    6. வென்றவீரர் ஆர்த்தல்: குறுந். 34:5, ஒப்பு.

    2-6. அலர் ஆர்ப்பினும் பெரிது: குறுந். 328: 4-8, ஒப்பு.

(393)