பதுமனார். (பி-ம்.) 2 ‘முனிவின்றி’ 4 ‘ஓஒயான் ‘ஓரியான்’.
(ப-ரை.) யாமம் நள்ளென்றன்று- இடையிரவு செறிந்த இருளை உடையதாக இரா நின்றது; மாக்கள் சொல் அவிந்து இனிது அடங்கினர்-மனிதர் பேசுதலை ஒழித்து இனிமையாகத் துயின்றனர்; நன தலை உலகமும் முனிவின்று துஞ்சும்-அகன்ற இடத்தை உடைய உலகத்தில் உள்ள எல்லாஉயிர்களும் வெறுப்பின்றித் துயிலா நிற்கும்; ஓர்யான் மன்ற துஞ்சாதேன்-யான் ஒருத்தியே நிச்சயமாகத் துயிலேனாயினேன்.
(முடிபு) யாமம் நள்ளென்றன்று; மாக்கள் அடங்கினர்; உலகமும் துஞ்சும்; யான் ஒருத்தியே துஞ்சாதேன்.
(கருத்து) யாவரும் துயிலும் நள்ளிரவிலும் யான் துயின்றிலேன்.
(வி-ரை.) நள்: நளியென்னும் உரிச்சொல் ஈறு திரிபு; செறிவின்கண் வந்ததென்பர் அடியார்க்கு நல்லார் (சிலப். பதி. 41); நள்ளென்னும் ஓசையை உடையதாயிற் றெனலுமாம் (நெடுநல். 186, ந;புறநா. 149:1-2, உரை);நள்-நடுவுமாம்; நண்பகல் என்புழிப் போல. ஏகாரம்: அசை. யாமம்- பதினைந்தாம் நாழிகையை இறுதியாக உடைய இடையிரவு; நள்ளென்றன்றே என்ற குறிப்பினால் இஃது இடை யாமம் ஆயிற்று. மாக்கள்-ஐயறிவுடையோர்; என்றது தாய் முதலியவர்களை; தன் துயரைஅறியாதிருத்தல் பற்றி இங்ஙனம் கூறினாள். நனந்தலை: நன,அகலத்தைஉணர்த்தும் அகர வீற்று உரிச்சொல் (தொல்.உரி.78.) உலகமென்றது எல்லா உயிர்களையும் (முருகு.1,ந.) உலகமும்: உம்மை, இறந்தது தழீஇய எச்சவும்மை. ஓர் யானென்றது உடனிருந்து ஆற்றுவிக்கக்கடவளாகியதோழியும் துயின்றமையைப் புலப்படுத்தியது. மன்ற: தேற்றப் பொருளில்வந்தது (தொல். இடை.17.)
மேற்கோளாட்சி 3. 'நனந்தலையுலகு: என்றக்கால் அகன்றலையுலகு என்பதாம்’ (தொல்.உரி .79, இளம.்); நனவென்பது அகலமாகியறிப்புணர்த்தியது (தொல்.உரி.80,சே.)
மு. தலைவன்வயிற் பரத்தைமை உண்மைக்கு மேற்கோள் (தொல்.களவு.20,இளம்.); தலைவன் வருந் தொழிற்கு அருமை வாயில் கூறின் தலைவிக்குக் கூற்று நிகழும்; ‘இதனுள் பொழுது சென்றதில்லை என்றும் மாக்கள் இன்னும் துயின்றிலரென்றும் அருமையை வாயில் கூறிய வழித்தலைவி யாமமும் நள்ளென்றும் மாக்களும் துயின்றும் வந்திலரென வருந்திக் கூறியவாறு காண்க’ (தொல். களவு.20, ந.)
ஒப்புமைப் பகுதி1. நள்ளென்றன்றே யாமம்: "நள்ளென வந்த நாரின் மாலை’’,"நள்ளென்யாமம்’’, "நள்ளென் கங்குல்’’, "பல்லோர் துஞ்சு நள்ளென் யாமம்’’, "நள்ளென் யாமத் தையெனக் கரையும்’’, "நள்ளென் கங்குல்’’(குறுந்.118:2, 160:4, 163:5 244:1, 261:4, 312:4.)
2. மாக்கள்: "ஏதின் மாக்கள்’’, "கவலை மாக்கட்டிப் பேதையூரே’’(குறுந். 89; 2,159:7.) 1-2. "துஞ்சா துறைநரொ டுசாவாத், துயிற்கண் மாக்களொடு நெட்டிரா வுடைத்தே’’ (குறுந்.145:4-5); ‘ஒலியவிந் தடங்கி யாம நள்ளெனக், கலிகெழு பாக்கந் துயின்மடிந் தன்றே’’ (நற்.303:1-2.) 1-3. "பல்லோர் துஞ்சு நள்ளென் யாமம்’’ (குறுந்.244: 1, ஒப்பு.); "ஊரெலாந் துஞ்சி யுலகெலா நள்ளென்று, பாரெலாம் பாடவிந்த பாயிருட்கண்’’ (11-ஆம.் திருவாரூர் மும்மணிக்.26)
4. தலைவி துஞ்சாமை: (குறுந்.5, 11, 28, 138, 145, 186, 243, 261, 301, 329, 357, 365, 381); "நள்ளென் யாமத்துங் கண்படை பெறே என்’’ (நற்.178:8); "ஆரிருட் கங்கு லணையொடு பொருந்தி, ஓர்யா னாகுவ தெவன் கொல்’’ (அகநா. 82:16-7.)
3-4. "கொன்னூர் துஞ்சினும் யாந்துஞ் சலமே’’ (குறுந். 138:1.)
மு. "மன்னுயி ரெல்லாந் துயிற்றி யளித்திரா, என்னல்ல தில்லைதுணை’’(குறள், 1168.)
(6)