81. முல்லை

	இரு நிலம் குறையக் கொட்டிப்பரிந்தின்று
	ஆதி போகிய அசைவு இல் நோன் தாள்,
	மன்னர் மதிக்கும் மாண் வினைப் புரவி
	கொய்ம் மயிர் எருத்தில் பெய்ம் மணி ஆர்ப்ப,
5	பூண்கதில்-பாக!-நின் தேரே: பூண் தாழ்
	ஆக வன முலைக் கரைவலம் தெறிப்ப
	அழுதனள் உறையும் அம் மா அரிவை
	விருந்து அயர் விருப்பொடு வருந்தினள் அசைஇய
	முறுவல் இன் நகை காண்கம்!-
10	உறு பகை தணித்தனன், உரவு வாள் வேந்தே.	உரை

82. குறிஞ்சி

	நோயும் நெகிழ்ச்சியும் வீடச்சிறந்த
	வேய் வனப்புற்ற தோளை நீயே,
	என் உயவு அறிதியோ, நல் நடைக் கொடிச்சி!
	முருகு புணர்ந்து இயன்ற வள்ளி போல, நின்
5	உருவு கண் எறிப்ப நோக்கல் ஆற்றலெனே-
	போகிய நாகப் போக்கு அருங் கவலை,
	சிறு கட் பன்றிப் பெருஞ் சின ஒருத்தல்
	சேறு ஆடு இரும் புறம் நீறொடு சிவண,
	வெள் வசிப் படீஇயர், மொய்த்த வள்பு அழீஇ,
10	கோள் நாய் கொண்ட கொள்ளைக்
	கானவர் பெயர்க்கும் சிறுகுடியானே.	உரை

83. குறிஞ்சி

	எம் ஊர் வாயில் உண்துறைத் தடைஇய
	கடவுள் முது மரத்து, உடன் உறை பழகிய,
	தேயா வளை வாய், தெண் கண், கூர் உகிர்,
	வாய்ப் பறை அசாஅம், வலி முந்து கூகை!
5	மை ஊன் தெரிந்த நெய் வெண் புழுக்கல்,
	எலி வான் சூட்டொடு, மலியப் பேணுதும்;
	எஞ்சாக் கொள்கை எம் காதலர் வரல் நசைஇத்
	துஞ்சாது அலமரு பொழுதின்,
	அஞ்சு வரக் கடுங் குரல் பயிற்றாதீமே.	உரை

84. பாலை

	கண்ணும், தோளும், தண் நறுங்கதுப்பும்,
	திதலை அல்குலும் பல பாராட்டி,
	நெருநலும் இவணர் மன்னே! இன்றே,
	பெரு நீர் ஒப்பின் பேஎய் வெண் தேர்
5	மரன் இல் நீள் இடை மான் நசையுறூஉம்,
	சுடுமண் தசும்பின் மத்தம் தின்ற
	பிறவா வெண்ணெய் உருப்பு இடந்தன்ன
	உவர் எழு களரி ஓமை அம் காட்டு,
	வெயில் வீற்றிருந்த வெம்பு அலை அருஞ் சுரம்
10	ஏகுவர் என்ப, தாமே-தம்வயின்
	இரந்தோர் மாற்றல் ஆற்றா
	இல்லின் வாழ்க்கை வல்லாதோரே.	உரை

85. குறிஞ்சி

	ஆய் மலர் மழைக் கண் தெண் பனி உறைப்பவும்,
	வேய் மருள் பணைத் தோள் விறல் இழை நெகிழவும்,
	அம்பல் மூதூர் அரவம் ஆயினும்,
	குறு வரி இரும் புலி அஞ்சிக் குறு நடைக்
5	கன்றுடை வேழம் நின்று காத்து அல்கும்,
	ஆர் இருள் கடுகிய, அஞ்சு வரு சிறு நெறி
	வாரற்கதில்ல-தோழி!-சாரல்
	கானவன் எய்த முளவு மான் கொழுங் குறை,
	தேம் கமழ் கதுப்பின் கொடிச்சி, கிழங்கொடு
10	காந்தள்அம் சிறுகுடிப் பகுக்கும்
	ஓங்கு மலை நாடன், நின் நசையினானே!	உரை

86. பாலை

	அறவர், வாழி-தோழி! மறவர்
	வேல் என விரிந்த கதுப்பின் தோல
	பாண்டில் ஒப்பின் பகன்றை மலரும்
	கடும் பனி அற்சிரம், நடுங்க, காண்தகக்
5	கை வல் வினைவன் தையுபு சொரிந்த
	சுரிதக உருவின ஆகிப் பெரிய
	கோங்கம் குவி முகை அவிழ, ஈங்கை
	நல் தளிர் நயவர நுடங்கும்
	முற்றா வேனில் முன்னி வந்தோரே!	உரை

87. நெய்தல்

	உள் ஊர் மா அத்த முள் எயிற்று வாவல்
	ஓங்கல்அம் சினைத் தூங்கு துயில் பொழுதின்,
	வெல் போர்ச் சோழர் அழிசிஅம் பெருங் காட்டு
	நெல்லி அம் புளிச் சுவைக் கனவியாஅங்கு,
5	அது கழிந்தன்றே-தோழி!-அவர் நாட்டுப்
	பனி அரும்பு உடைந்த பெருந் தாட் புன்னை
	துறை மேய் இப்பி ஈர்ம் புறத்து உறைக்கும்
	சிறுகுடிப் பரதவர் மகிழ்ச்சியும்,
	பெருந் தண் கானலும், நினைந்த அப் பகலே.	உரை

88. குறிஞ்சி

	யாம் செய் தொல் வினைக்கு எவன்பேதுற்றனை?
	வருந்தல்; வாழி!-தோழி!-யாம் சென்று
	உரைத்தனம் வருகம்; எழுமதி; புணர்திரைக்
	கடல் விளை அமுதம் பெயற்கு ஏற்றாஅங்கு
5	உருகி உகுதல் அஞ்சுவல்; உதுக்காண்-
	தம்மோன் கொடுமை நம் வயின் எற்றி,
	நயம் பெரிது உடைமையின் தாங்கல் செல்லாது,
	கண்ணீர் அருவியாக
	அழுமே, தோழி! அவர் பழம் முதிர் குன்றே.	உரை

89. முல்லை

	கொண்டல் ஆற்றி விண்தலைச்செறீஇயர்,
	திரைப் பிதிர் கடுப்ப முகடு உகந்து ஏறி,
	நிரைத்து நிறை கொண்ட கமஞ் சூல் மா மழை
	அழி துளி கழிப்பிய வழி பெயற் கடை நாள்,
5	இரும் பனிப் பருவத்த மயிர்க் காய் உழுந்தின்
	அகல் இலை அகல வீசி, அகலாது
	அல்கலும் அலைக்கும் நல்கா வாடை,
	பரும யானை அயா உயிர்த்தாஅங்கு,
	இன்னும் வருமே-தோழி!-வாரா
10	வன்கணாளரோடு இயைந்த
	புன்கண் மாலையும் புலம்பும் முந்துறுத்தே!	உரை

90. மருதம்

	ஆடு இயல் விழவின் அழுங்கல் மூதூர்,
	உடையோர் பன்மையின் பெருங் கை தூவா,
	வறன் இல் புலைத்தி எல்லித் தோய்த்த
	புகாப் புகர் கொண்ட புன் பூங் கலிங்கமொடு
5	வாடா மாலை துயல்வர, ஓடி,
	பெருங் கயிறு நாலும் இரும் பனம் பிணையல்
	பூங் கண் ஆயம் ஊக்க, ஊங்காள்,
	அழுதனள் பெயரும் அம் சில் ஓதி,
	நல்கூர் பெண்டின், சில் வளைக் குறுமகள்
10	ஊசல் உறு தொழில் பூசல் கூட்டா
	நயன் இல் மாக்களொடு கெழீஇ,
	பயன் இன்று அம்ம, இவ் வேந்துடை அவையே!	உரை