181. முல்லை

	உள் இறைக் குரீஇக் கார் அணற் சேவல்
	பிற புலத் துணையோடு உறை புலத்து அல்கி,
	வந்ததன் செவ்வி நோக்கி, பேடை
	நெறி கிளர் ஈங்கைப் பூவின் அன்ன
5	சிறு பல் பிள்ளையொடு குடம்பை கடிதலின்,
	துவலையின் நனைந்த புறத்தது அயலது
	கூரல் இருக்கை அருளி, நெடிது நினைந்து,
	ஈர நெஞ்சின் தன் வயின் விளிப்ப,
	கையற வந்த மையல் மாலை
10	இரீஇய ஆகலின், இன் ஒலி இழந்த
	தார் அணி புரவி தண் பயிர் துமிப்ப
	வந்தன்று, பெருவிறல் தேரே;
	உய்ந்தன்றாகும், இவள் ஆய் நுதற் கவினே.	உரை

182. குறிஞ்சி

	நிலவும் மறைந்தன்று; இருளும் பட்டன்று;
	ஓவத்து அன்ன இடனுடை வரைப்பின்,
	பாவை அன்ன நிற் புறங்காக்கும்
	சிறந்த செல்வத்து அன்னையும் துஞ்சினள்;
5	கெடுத்துப்படு நன் கலம் எடுத்துக் கொண்டாங்கு,
	நன் மார்பு அடைய முயங்கி, மென்மெல,
	கண்டனம் வருகம் சென்மோ?-தோழி!-
	கீழும் மேலும் காப்போர் நீத்த
	வறுந் தலைப் பெருங் களிறு போல,
10	தமியன் வந்தோன், பனியலை நீயே!	உரை

183. நெய்தல்

	தம் நாட்டு விளைந்த வெண்ணெல் தந்து,
	பிற நாட்டு உப்பின் கொள்ளை சாற்றி,
	நெடு நெறி ஒழுகை நிலவு மணல் நீந்தி,
	அவண் உறை முனிந்த ஒக்கலொடு புலம் பெயர்ந்து,
5	உமணர் போகலும் இன்னாதாகும்-
	மடவை மன்ற-கொண்க!-வயின்தோறு
	இன்னாது அலைக்கும் ஊதையொடு ஓரும்
	நும் இல் புலம்பின் மாலையும் உடைத்தே;
	இன மீன் ஆர்ந்த வெண் குருகு மிதித்த
10	வறு நீர் நெய்தல் போல,
	வாழாள் ஆதல் சூழாதோயே.	உரை

184. பாலை

	ஒரு மகள் உடையேன் மன்னே; அவளும்
	செரு மிகு மொய்ம்பின் கூர்வேற் காளையொடு
	பெரு மலை அருஞ் சுரம் நெருநல் சென்றனள்;
	''இனியே, தாங்கு நின் அவலம்'' என்றிர்; அது மற்று
5	யாங்ஙனம் ஒல்லுமோ? அறிவுடையீரே!
	உள்ளின் உள்ளம் வேமே-உண்கண்
	மணி வாழ் பாவை நடை கற்றன்ன என்
	அணி இயற் குறுமகள் ஆடிய
	மணி ஏர் நொச்சியும் தெற்றியும் கண்டே.	உரை

185. குறிஞ்சி

	ஆனா நோயோடு அழி படர்க் கலங்கி,
	காமம் கைம்மிக, கையறு துயரம்
	காணவும் நல்காய் ஆயின்-பாணர்
	பரிசில் பெற்ற விரி உளை நல் மான்
5	கவி குளம்பு பொருத கல் மிசைச் சிறு நெறி,
	இரவலர் மெலியாது ஏறும், பொறையன்
	உரை சால் உயர் வரைக் கொல்லிக் குடவயின்,
	அகல் இலைக் காந்தள் அலங்கு குலைப் பாய்ந்து,
	பறவை இழைத்த பல் கண் இறாஅல்
10	தேனுடை நெடு வரை, தெய்வம் எழுதிய
	வினை மாண் பாவை அன்னோள்
	கொலை சூழ்ந்தனளால்-நோகோ யானே.	உரை

186. பாலை

	கல் ஊற்று ஈண்டல கயன் அற, வாங்கி,
	இரும் பிணர்த் தடக் கை நீட்டி, நீர் நொண்டு,
	பெருங் கை யானை பிடி எதிர் ஓடும்
	கானம் வெம்பிய வறம் கூர் கடத்திடை,
5	வேனில் ஓதி நிறம் பெயர் முது போத்து,
	பாண் யாழ் கடைய, வாங்கி, பாங்கர்
	நெடு நிலை யாஅம் ஏறும் தொழில-
	பிறர்க்கு என முயலும் பேர் அருள் நெஞ்சமொடு
	காமர் பொருட் பிணி போகிய
10	நாம் வெங் காதலர் சென்ற ஆறே.	உரை

187. நெய்தல்

	நெய்தல் கூம்ப, நிழல் குணக்கு ஒழுக,
	கல் சேர் மண்டிலம் சிவந்து நிலம் தணிய,
	பல் பூங் கானலும் அல்கின்றன்றே;
	இன மணி ஒலிப்ப, பொழுது படப் பூட்டி,
5	மெய்ம் மலி காமத்து யாம் தொழுது ஒழிய,
	தேரும் செல் புறம் மறையும்; ஊரொடு
	யாங்கு ஆவதுகொல் தானே-தேம் பட
	ஊது வண்டு இமிரும் கோதை மார்பின்,
	மின் இவர் கொடும் பூண், கொண்கனொடு
10	இன் நகை மேவி, நாம் ஆடிய பொழிலே?	உரை

188. குறிஞ்சி

	படு நீர்ச் சிலம்பில் கலித்த வாழைக்
	கொடு மடல் ஈன்ற கூர் வாய்க் குவி முகை,
	ஒள் இழை மகளிர் இலங்கு வளைத் தொடூஉம்
	மெல் விரல் மோசை போல, காந்தள்
5	வள் இதழ் தோயும் வான் தோய் வெற்ப!
	''நன்றி விளைவும் தீதொடு வரும்'' என,
	அன்று நற்கு அறிந்தனள் ஆயின், குன்றத்துத்
	தேம் முதிர் சிலம்பில் தடைஇய
	வேய் மருள் பணைத் தோள் அழியலள்மன்னே.	உரை

189. பாலை

	தம் அலது இல்லா நம் நயந்து அருளி
	இன்னும் வாரார்; ஆயினும், சென்னியர்,
	தெறல் அருங் கடவுள் முன்னர், சீறியாழ்
	நரம்பு இசைத்தன்ன இன் குரற் குருகின்
5	கங்கை வங்கம் போகுவர்கொல்லோ-
	எவ் வினை செய்வர்கொல் தாமே?-வெவ் வினைக்
	கொலை வல் வேட்டுவன் வலை பரிந்து போகிய
	கானப் புறவின் சேவல் வாய் நூல்
	சிலம்பி அம் சினை வெரூஉம்,
10	அலங்கல் உலவை அம் காடு இறந்தோரே?	உரை

190. குறிஞ்சி

	நோ, இனி; வாழிய-நெஞ்சே! மேவார்
	ஆர் அரண் கடந்த மாரி வண் மகிழ்த்
	திதலை எஃகின் சேந்தன் தந்தை,
	தேம் கமழ் விரி தார் இயல் தேர் அழிசி,
5	வண்டு மூசு நெய்தல் நெல்லிடை மலரும்
	அரியல் அம் கழனி ஆர்க்காடு அன்ன
	காமர் பணைத் தோள் நலம் வீறு எய்திய,
	வலை மான் மழைக் கண், குறுமகள்
	சில் மொழித் துவர் வாய் நகைக்கு மகிழ்ந்தோயே!	உரை