நெய்யொடு மயக்கிய உழுந்து நூற்றன்ன

வயலைஅம் சிலம்பின் தலையது

செயலைஅம் பகைத் தழை வாடும் அன்னாய்!

சாத்த மரத்த பூழில் எழு புகை

கூட்டு விரை கமழும் நாடன்

அறவற்கு எவனோ, நாம் அகல்வு? அன்னாய்!

நறு வடி மாஅத்து மூக்கு இறுபு உதிர்ந்த

ஈர்ந் தண் பெரு வடு, பாலையில், குறவர்,

உறை வீழ் ஆலியின், தொகுக்கும் சாரல்

மீமிசை நல் நாட்டவர் வரின்,

யான் உயிர் வாழ்தல் கூடும் அன்னாய்!

சாரல் பலவின் கொழுந் துணர் நறும் பழம்

இருங் கல் விடர் அளை வீழ்ந்தென, வெற்பில்

பெருந்தேன் இறாஅல் சிதறும் நாடன்,

பேர் அமர் மழைக் கண் கலிழ, தன்

சீருடை நல் நாட்டுச் செல்லும் அன்னாய்!

கட்டளை அன்ன மணி நிறத் தும்பி,

இட்டிய குயின்ற துளைவயின் செலீஇயர்,

தட்டைத் தண்ணுமைப் பின்னர் இயவர்

தீம் குழல் ஆம்பலின், இனிய இமிரும்

புதல் மலர் மாலையும் பிரிவோர்

அதனினும் கொடிய செய்குவர் அன்னாய்!

குறுங் கை இரும் புலிக் கோள் வல் ஏற்றை,

நெடும் புதல் கானத்து மடப் பிடி ஈன்ற

நடுங்கு நடைக் குழவி கொளீஇய, பலவின்

பழம் தூங்கு கொழு நிழல் ஒளிக்கும் நாடற்கு,

கொய்தரு தளிரின் வாடி, நின்

மெய் பிறிதாதல் எவன்கொல்? அன்னாய்!

பெரு வரை வேங்கைப் பொன் மருள் நறு வீ

மான் இனப் பெருங் கிளை மேயல் ஆரும்

கானக நாடன் வரவும், இவள்

மேனி பசப்பது எவன்கொல்? அன்னாய்!

நுண் ஏர் புருவத்த கண்ணும் ஆடும்;

மயிர் வார் முன்கை வளையும் செறூஉம்;

களிறு கோள் பிழைத்த கதம் சிறந்து எழு புலி

எழுதரு மழையின் குழுமும்

பெருங் கல் நாடன் வரும்கொல்? அன்னாய்!

கருங் கால் வேங்கை மாத் தகட்டு ஒள் வீ

இருங் கல் வியல் அறை வரிப்பத் தாஅம்

நல் மலை நாடன் பிரிந்தென,

ஒள் நுதல் பசப்பது எவன்கொல்? அன்னாய்!

அலங்குமழை பொழிந்த அகன்கண் அருவி

ஆடுகழை அடுக்கத்து இழிதரு நாடன்

பெரு வரை அன்ன திரு விறல் வியல் மார்பு

முயங்காது கழிந்த நாள், இவள்

மயங்கு இதழ் மழைக்கண் கலிழும் அன்னாய்!