குன்றக் குறவன் ஆர்ப்பின், எழிலி

நுண் பல் அழி துளி பொழியும் நாட!

நெடு வரைப் படப்பை நும் ஊர்க்

கடு வரல் அருவி காணினும் அழுமே.

எருமை நல் ஏற்றினம் மேயல் அருந்தென,

பசு மோரோடமோடு ஆம்பல் ஒல்லா,

செய்த வினைய மன்ற பல் பொழில்

தாது உண் வெறுக்கைய ஆகி, இவள்

போது அவிழ் முச்சி ஊதும் வண்டே.

அணி நடை எருமை ஆடிய அள்ளல்,

மணி நிற நெய்தல் ஆம்பலொடு கலிக்கும்

கழனி ஊரன் மகள், இவள்;

பழன ஊரன் பாயல் இன் துணையே.

பகன்றை வால் மலர் மிடைந்த கோட்டைக்

கருந் தாள் எருமைக் கன்று வெரூஉம்,

பொய்கை, ஊரன் மகள், இவள்;

பொய்கைப் பூவினும் நறுந் தண்ணியளே.

இளம் பிறை அன்ன கோட்ட கேழல்

களங்கனி அன்ன பெண்பாற் புணரும்

அயம் திகழ் சிலம்ப! கண்டிகும்

பயந்தன மாதோ, நீ நயந்தோள் கண்ணே!

சிறு கண் பன்றிப் பெருஞ் சின ஒருத்தலொடு

குறுக் கை இரும் புலி பொரூஉம் நாட!

நனி நாண் உடையை மன்ற

பனிப் பயந்தன, நீ நயந்தோள் கண்ணே!

கேழல் உழுதெனக் கிளர்ந்த எருவை

விளைந்த செறுவின் தோன்றும் நாடன்

வாராது அவண் உறை நீடின் நேர் வளை

இணை ஈர் ஓதி! நீ அழ

துணை நனி இழக்குவென், மடமையானே.