கார் அதிர் காலை யாம் ஓ இன்று நலிய,

நொந்து நொந்து உயவும் உள்ளமொடு

வந்தனெம் மடந்தை! நின் ஏர் தர விரைந்தே.

நின்னே போலும் மஞ்ஞை ஆல, நின்

நல் நுதல் நாறும் முல்லை மலர,

நின்னே போல மா மருண்டு நோக்க,

நின்னே உள்ளி வந்தனென்

நல் நுதல் அரிவை! காரினும் விரைந்தே.

ஏறு முரண் சிறப்ப, ஏறு எதிர் இரங்க,

மாதர் மான் பிணை மறியொடு மறுக,

கார் தொடங்கின்றே காலை

நேர் இறை முன்கை! நின் உள்ளி யாம் வரவே.

வண்டு தாது ஊத, தேரை தெவிட்ட,

தண் கமழ் புறவின் முல்லை மலர,

இன்புறுத்தன்று பொழுதே;

நின் குறி வாய்த்தனம்; தீர்க, இனிப் படரே!

செந் நில மருங்கில் பல் மலர் தாஅய்,

புலம்பு தீர்ந்து, இனியஆயின, புறவே

பின் இருங் கூந்தல் நல் நலம் புனைய,

உள்ளுதொறும் கலிழும் நெஞ்சமொடு,

முள் எயிற்று அரிவை! யாம் வந்தமாறே.

மா புதல் சேர, வரகு இணர் சிறப்ப

மா மலை புலம்ப, கார் கலித்து அலைப்ப,

பேர் அமர்க் கண்ணி! நிற் பிரிந்து உறைநர்

தோள் துணையாக வந்தனர்;

போது அவிழ் கூந்தலும் பூ விரும்புகவே.

குறும் பல் கோதை கொன்றை மலர,

நெடுஞ் செம் புற்றம் ஈயல் பகர,

மா பசி மறுப்ப, கார் தொடங்கின்றே

பேர் இயல் அரிவை! நின் உள்ளிப்

போர் வெங் குருசில் வந்தமாறே.

தோள் கவின் எய்தின; தொடி நிலை நின்றன;

நீள் வரி நெடுங் கண் வாள் வனப்பு உற்றன

ஏந்து கோட்டு யானை வேந்து தொழில் விட்டென,

விரை செலல் நெடுந் தேர் கடைஇ,

வரையக நாடன் வந்தமாறே.

பிடவம் மலர, தளவம் நனைய,

கார் கவின் கொண்ட கானம் காணின்,

'வருந்துவள் பெரிது' என, அருந் தொழிற்கு அகலாது,

வந்தனரால், நம் காதலர்

அம் தீம் கிளவி! நின் ஆய் நலம் கொண்டே.

கொன்றைப் பூவின் பசந்த உண்கண்,

குன்றக நெடுஞ் சுனைக் குவளை போல,

தொல் கவின் பெற்றன இவட்கே வெல் போர்

வியல் நெடும் பாசறை நீடிய

வய மான் தோன்றல் நீ! வந்தமாறே.