அவரோ வாரார்; தான் வந்தன்றே

குயில் பெடை இன் குரல் அகவ,

அயிர்க் கேழ் நுண் அறல் நுடங்கும் பொழுதே!

அவரோ வாரார்; தான் வந்தன்றே

அம் சினைப் பாதிரி அலர்ந்தென,

வள மலர் ததைந்த வண்டு படு நறும் பொழில்

முளை நிரை முறுவல் ஒருத்தியொடு, நெருநல்

குறி நீ செய்தனை என்ப; அலரே,

குரவ நீள் சினை உறையும்

பருவ மாக் குயில் கௌவையின், பெரிதே!