அவரோ வாரார்; தான் வந்தன்றே

நறும் பூங் குரவம் பயந்த

குரவம் மலர, மரவம் பூப்ப,

சுரன் அணி கொண்ட கானம் காணூஉ,

'அழுங்குக, செய்பொருள் செலவு!' என விரும்பி, நின்

அம் கலிழ் மாமை கவின

வந்தனர் தோழி! நம் காதலோரே.

வள மலர் ததைந்த வண்டு படு நறும் பொழில்

முளை நிரை முறுவல் ஒருத்தியொடு, நெருநல்

குறி நீ செய்தனை என்ப; அலரே,

குரவ நீள் சினை உறையும்

பருவ மாக் குயில் கௌவையின், பெரிதே!