அவல்தொறும் தேரை தெவிட்ட, மிசைதொறும்

வெங் குரல் புள்ளினம் ஒலிப்ப, உதுக்காண்,

கார் தொடங்கின்றால் காலை; அதனால்,

நீர் தொடங்கினவால் நெடுங் கண்; அவர்

தேர் தொடங்கு இன்றால் நம்வயினானே.

வரி நுணல் கறங்க, தேரை தெவிட்ட,

கார் தொடங்கின்றே காலை; இனி, நின்

நேர் இறைப் பணைத் தோட்கு ஆர் விருந்து ஆக,

வடி மணி நெடுந் தேர் கடைஇ,

வருவர் இன்று, நம் காதலோரே.

வண்டு தாது ஊத, தேரை தெவிட்ட,

தண் கமழ் புறவின் முல்லை மலர,

இன்புறுத்தன்று பொழுதே;

நின் குறி வாய்த்தனம்; தீர்க, இனிப் படரே!