'வாழி ஆதன், வாழி அவினி!

அறம் நனி சிறக்க! அல்லது கெடுக!'

என வேட்டோளே யாயே: யாமே,

'உளைப் பூ மருதத்துக் கிளைக் குருகு இருக்கும்

தண் துறை ஊரன் தன் ஊர்க்

கொண்டனன் செல்க!' என வேட்டேமே.