Explanation

முல்லை

422

	கடும் பரி நெடுந் தேர்க் கால் வல் புரவி,
	நெடுங் கொடி முல்லையொடு தளவமலர் உதிர,
	விரையுபு கடைஇ நாம் செல்லின்,
	நிரை வளை முன்கை வருந்தலோ இலளே.

மீள்கின்றான் தேர்ப்பாகன் கேட்பச் சொல்லியது. 2

உரை

437

	நன்றே, காதலர் சென்ற ஆறே!
	ஆலித் தண் மழை தலைஇய,

வாலிய மலர்ந்த முல்லையும் உடைத்தே. 7

உரை

454

	தளவின் பைங் கொடி தழீஇ, பையென
	நிலவின் அன்ன நேர் அரும்பு பேணி,
	கார் நயந்து எய்தும், முல்லை; அவர்
	தேர் நயந்து உறையும், என் மாமைக் கவினே.

பருவ வரவின்கண் தலைமகள் ஆற்றாளாய்த் தோழிக்குச் சொல்லியது. 4

உரை

476

'பிரிவாற்றாமை அவற்கும் உளதன்றே; நீ வேறுபடுகின்றது என்னை?' என்ற பாணற்குத் தலைமகள் கூறியது. 6

உரை

மேல்