அம்ம வாழி, தோழி! சிறியிலைக்

குறுஞ் சினை வேம்பின் நறும் பழம் உணீஇய

வாவல் உகக்கும் மாலையும்

இன்றுகொல், தோழி! அவர் சென்ற நாட்டே?

செல்லிய முயலிப் பாஅய சிறகர்

வாவல் உகக்கும் மாலை, யாம் புலம்பப்

போகிய அவட்கோ நோவேன்; தே மொழித்

துணை இலள் கலிழும் நெஞ்சின்

இணை ஏர் உண்கண் இவட்கு நோவதுவே.