மால் வெள்ளோத்திரத்து மை இல் வால் இணர்,

அருஞ் சுரம் செல்வோர், சென்னிக் கூட்டும்

அவ் வரை இறக்குவை ஆயின்,

மை வரை நாட! வருந்துவள் பெரிதே.

அரும்பொருள் செய் வினை தப்பற்கும் உரித்தே;

பெருந் தோள் அரிவை தகைத்தற்கும் உரியள்;

செல்லாய் ஆயினோ நன்றே

மெல்லம் புலம்ப! இவள் அழப் பிரிந்தே.

புதுக் கலத்தன்ன கனிய ஆலம்

போகில்தனைத் தடுக்கும் வேனில் அருஞ் சுரம்

தண்ணிய இனிய ஆக;

எம்மொடும் சென்மோ, விடலை! நீயே.

கல்லாக் கோவலர் கோலின் தோண்டிய

ஆன் நீர்ப் பத்தல் யானை வௌவும்

கல் அதர்க் கவலை செல்லின், மெல் இயல்

புயல் நெடுங்கூந்தல் புலம்பும்;

வய மான் தோன்றல்! வல்லாதீமே.

களிறு பிடி தழீஇப் பிற புலம் படராது,

பசி தின வருந்தும் பைது அறு குன்றத்து,

சுடர்த் தொடிக் குறுமகள் இனைய,

எனைப்பயம் செய்யுமோ விடலை! நின் செலவே?

வெல்போர்க் குருசில்! நீ வியன் சுரன் இறப்பின்,

பல் காழ் அல்குல் அவ் வரி வாட,

குழலினும் இனைகுவள் பெரிதே

விழவு ஒலி கூந்தல் மாஅயோளே.

ஞெலி கழை முழங்குஅழல் வயமா வெரூஉம்

குன்றுடை அருஞ் சுரம் செலவு அயர்ந்தனையே;

நன்று இல, கொண்க! நின் பொருளே

பாவை அன்ன நின் துணைப் பிரிந்து வருமே.

பல் இருங் கூந்தல் மெல்லியலோள்வயின்

பிரியாய் ஆயினும் நன்றே; விரிஇணர்க்

கால் எறுழ் ஒள் வீ தாஅய

முருகு அமர் மா மலை பிரிந்தெனப் பிரிமே.

வேனில் திங்கள் வெஞ் சுரம் இறந்து

செலவு அயர்ந்தனையால் நீயே; நன்றும்

நின் நயந்து உறைவி கடுஞ் சூல் சிறுவன்

முறுவல் காண்டலின், இனிதோ

இறு வரை நாட! நீ இறந்து செய் பொருளே?

பொலம் பசும் பாண்டில் காசு நிரை அல்குல்,

இலங்கு வளை மென் தோள், இழை நிலை நெகிழப்

பிரிதல் வல்லுவைஆயின்,

அரிதே விடலை! இவள் ஆய்நுதல் கவினே!

வேங்கை கொய்யுநர் பஞ்சுரம் விளிப்பினும்,

ஆர் இடைச் செல்வோர் ஆறு நனி வெரூஉம்

காடு இறந்தனரே காதலர்;

'நீடுவர்கொல்' என நினையும், என் நெஞ்சே!

அறம் சாலியரோ! அறம் சாலியரோ!

வறன் உண்டாயினும், அறம் சாலியரோ!

வாள் வனப்பு உற்ற அருவிக்

கோள் வல் என்னையை மறைத்த குன்றே.