முகப்பு

பக்கம் எண் :

தொடக்கம்

பரிபாடல்- மதுரை 408 பாண்டியனது அரண்மனை, இதழ் அகத்து அரும்பொகுட்டு அனைத்து - அவ் விதழ்களின் நடுவே அமைந்துள்ள அரிய அழகுடைய பொன்பொகுட்டையே ஒப்பதாம், தண்தமிழ்க் குடிகள் - அவ் வேந்தனது அரண்மனையைச் சூழ்ந்திருந்து வாழாநின்ற குளிர்ந்த தமிழ்பேசும் குடிமக்கள், தாதின் அனையர் - அம் மலரின்கண் உள்ள மகரந்தத் துகளையே ஒப்பாவர், பரிசில் வாழ்நர் - அவரை நாடி வருகின்ற பரிசில்பெற்று வாழுமியல்புடைய இரவலர், தாது உண் பறவை அனையர் - அம் மலர்க்கண் தாதுண்டற்கு வந்து குழுமுகின்ற வண்டுகளையே ஒப்பாவர், எம் பேர் ஊர் - இத்தகைய எழிலுடைய எமது பெரிய மதுரையில் வாழ்வோர், பூவினுள் பிறந்தோன் நாவினுள் - பிறந்த நால்மறை கேள்வி நவில்குரல் ஏம இன் துயில் எடுப்ப எழுதல் அல்லதை - அத் தாமரைப் பூவினகத்தே தோன்றிய பிரமதேவனுடைய நாவின்கண் தோன்றிய நான்காகிய வேதங்களை வைகறைப் பொழுதில் அந்தணர்கள் ஓதாநிற்ப அவ் விசை தமது மிக்க இன்பமுடைய உறக்கத்தைப் போக்கி உணர்த்தி எழுப்புதலாலே நாடோறும் எழுதலன்றி, வஞ்சியும் கோழியும் போல - சேரன் தலைநகரமாகிய வஞ்சியில் வாழ்வாரையும் சோழன் தலைநகரமாகிய உறையூரில் வாழ்வாரையும் போல, கோழியில் துயில் எழாது - கோழியினது கூக்குரல் துயில் அகற்ற எழார், வாழிய - அது நெடிது வாழ்க.       (வி-ம்.) மாயோன் என்பது ஈண்டுக் கரிய நிறமுடையோன் என அதன் பொருள் குறியாது திருமால் என்னும் பெயர் மாத்திரையாய் நின்றது. கொப்பூழ் - உந்தி. புரையும் - ஒக்கும். சீர் - அழகு. 11ஆம் அடிக்கண்ணதாகிய எம் என்பதனைச் சீரூர் என்பதனோடும் ஒட்டுக. அகவிதழ் என மாறுக. தெருவம்: அம், சாரியை, பொகுட்டு - தாமரை மலரகத்துள்ள கொட்டை. அண்ணல் - பாண்டியன். கோயில் - அரண்மனை. தமிழ்க்குடிகள் - தமிழ் பேசுவோராகிய குடிகள் என்க. 'தாதுண்பறவை' என்றது வண்டுகளை. பரிசில் வாழ்நர் - பரிசில் பெற்று அதனால் வாழும் இயல்புடையோர். அவராவார், நல்லிசைப் புலவர், பாணர், கூத்தர் முதலியோர்.       பூவினுட் பிறந்தோன் - பிரமதேவன். நான்மறை - நான்காகிய வேதம். ஏம இன்றுயில்: ஒருபொருட் பன்மொழி. இயற்கை யின்பத்தினையும் காம இன்பத்தினையும் உடைத்தாகிய துயில் எனினுமாம். ஏமம் - இன்பம். அல்லதை என்புழி ஐகாரம் பகுதிப்பொருளது. வாழிய: அசை எனினுமாம். வஞ்சி: சேரன் தலைநகர். கோழி - உறையூர். இது சோழன் தலைநகர். வஞ்சியிலும் கோழியிலும் வாழ்வோர் கோழி கூவுதலாலே துயிலுணர்ந்து எழுமாறு எழார் என்பது கருத்து.       இதனால் மதுரைக்கே சிறந்துரிமையுடைய அறிவு வளம் நன்கு உணர்த்தப்பட்டமை உணர்க.       இச் செய்யுளில் வரும் மாலையணி என்னும் உவமையழகினையும் அதன் பொருட்சிறப்பினையும் உணர்ந்தின்புறுக.

முன் பக்கம்

மேல்

அடுத்த பக்கம்