சிறையும், தீ மிகின் நிழலும், காற்று மிகின் வலியும் இல்லாதவாறு போல, நீ
மிக்கெழின் எதிர்ந்துய்யும் வேந்தர் பிறரில்லை; எவரேனும் உளராயின்,
அவர் வாழ்வும் அரணும், ஈயலும் அதன் புற்றும் போலச் சிறிது போதிற்
கெடுதல் திண்ணம்” என இப் பாட்டின்கண் புகழ்ந்து பாராட்டுகின்றார்.

     திணை: வாகை. துறை: அரசவாகை. பாண்டியன் கூடகாரத்துத்
துஞ்சிய மாறன் வழுதியை ஐயூர் முடவனார் பாடியது.

     உரை: நீர் மிகின் சிறையு மில்லை - நீர் மிகுமாயின் அதனைத்
தாங்கும் அரணு மில்லை; தீ மிகின் மன்னுயிர் நிழற்றும் நிழலும்
இல்லை - நெருப்பு மிகுமாயின் உலகத்து நிலை பெற்ற உயிர்களை
நிழல் செய்யும் நிழலுமில்லை; வளி மிகின் வலியும் இல்லை - காற்று
மிகுமாயின் அதனைப் பொறுக்கும் வலியு மில்லை; ஒளி மிக்கு -
விளக்கம் மிக்கு; அவற்றோர் அன்ன சினப் போர் வழுதி -
அவற்றை யொத்த சினம் பொருந்திய போரையுடைய வழுதி;
தண்டமிழ் பொதுவெனப் பொறாஅன் - குளிர்ந்த தமிழ்நாடு
மூவேந்தர்க்கும் பொது வென்று கூறப் பொறானாய்; போரெதிர்ந்து -
போரை யேற்று; கொண்டி வேண்டுவனாயின் - திறையை
வேண்டுவனாயின்; கொள்க எனக் கொடுத்த மன்னர் நடுக்கற்றனர் -
கொள்க வென்று சொல்லி முன்னே கொடுத்த மன்னர் நடுக்கம்
தீர்ந்தார்; அளியரோ அளியர் - கொடாமையின் யாவராலும் மிக
இரங்கத்தக்கார்; அவன் அளியிழந்தோர் - அவனது அருளை யிழந்த
அரசர்; நுண் பல சிதலை - நுண்ணிய பல கறையான்; அரிது
முயன்று எடுத்த - அரிதாக உழந்தெடுக்கப்பட்ட; செம்புற் றீயல்
போல - செம்புற்றினின்றும் புறப்பட்ட ஈயலைப்போல; ஒரு பகல்
வாழ்க்கைக்கு உலமருவோர் ஒரு - பகற் பொழுதின்கண் வாழும்
உயிர்வாழ்க்கையின் பொருட்டுச் சுழல்வோர் எ-று.