100.அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி

     திணையுந் துறையு மவை. அதியமான் தவமகன் பிறந்தவனைக்
கண்டானை அவர் பாடியது.

     உரை: கையது வேலே - கையின் கண்ணது வேலே; காலன
புனை கழல் - காலின் கண்ண அணிந்த வீரக் கழல்; மெய்யது
வியர் - உடம்பின் கண்ணது வேர்ப்பு; மிடற்றது பசும்புண் -
மிடற்றின் கண்ணது ஈரம் புலராத பசிய புண்; வட்கர் போகிய வளர்
இளம் போந்தை - பகைவர் தொலைதற் கேதுவாகிய வளரும் இளைய
பனையினது;  உச்சிக்  கொண்ட - உச்சிக்  கண்ணே  வாங்கிக்
கொள்ளப்பட்ட;  ஊசி  வெண்  தோட்டு - ஊசித்தன்மையைப்
பொருந்திய வெளிய தோட்டையும்; வெட்சி மாமலர் வேங்கையொடு
விரைஇ - வெட்சியினது பெரிய மலரையும் வேங்கைப் பூவுடனே
விரவி; சுரி இரும் பித்தை பொலியச் சூடி - சுருண்ட கரிய மயிர்
பொலிவுபெறச் சூடி; வரிவயம் பொருத வயக் களிறு போல -
புலியொடு பொருத வலிய யானையை யொப்ப; இன்னும் மாறாது
சினன் - இன்னமும்நீங்காது சினம் ஆதலால்; அன்னோ - ஐயோ;
உய்ந்தனர் அல்லர் - பிழைத்தாரல்லர்;   இவன்  உடற்றியோர் -
இவனைச் சினப்பித்தவர்கள்; செறுவர் நோக்கிய கண் - பகைவரை
வெகுண்டு பார்த்த கண்; தன் சிறுவனை நோக்கியும் சிவப்பு ஆனா -
தன்னுடைய புல்வனைப் பார்த்தும் சிவப்பமையா வாயின எ-று.

     காலன புனைகழ லென்பது, வீரத்திற்கும் வென்றிக்கும் கட்டின;
போர்த்தோறும் வென்றுகட்டின வெனவுமாம். உம்மை: சிறப்பு.
தோட்டையும் மலரையும் வேங்கையொடு விரைஇச் சூடிச் செறுவர்
நோக்கிய கண் சிறுவனை நோக்கியும் சிவப்பானா; ஆதலால், அன்னோ,
இவனுடற்றியோர் உய்ந்தன ரல்லரெனக் கூட்டி வினைமுடிவு செய்க. வட்கா
ரென்பது வட்கரெனக் குறுகிநின்றது; வட்கர் - குற்ற மெனினுமமையும்.

     விளக்கம்: நன்கு ஆறாத புண், பசும் புண் என்றும் ஈரம் புலராத
பசும் புண் என்றும் கூறப்பட்டது. சுரிதல் - சுருளுதல். வரி வயம் -
வரிகளையுடைய புலி. போர்க்கோலம் கண்டு கூறுதலின், “உய்ந்தனரல்லர்
இவன் உடற்றியோர்”என்றார். சிறுவரைக் காணின் செறுநரும் விழைவர்;
இவன் மறம் அவரினும் மிக்க தென்பார், “சிறுவனை நோக்கியும்
சிவப்பானா”வென்றார்; “செறுநரும் விழையும் செயிர்தீர் காட்சிச், சிறுவர்”
(அகம்:66) எனப் பிறரும் கூறுதல் காண்க.