39. சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவன்

     இக் கிள்ளி வளவனை இப் பாட்டின்கண் மாறோக்கத்து
நப்பசலையார், “வளவ, நின்னைப் பாடுங்கால் நின் ஈகையைப் புகழ்வதும்
புகழாகாது, அது நின் முன்னோர் செய்கை; பகைவரை யடுதலும் புகழன்று,
நின் முன்னோர் தூங்கெயி லெறிந்தவர்; முறை செய்தலும் புகழன்று,
நினக்குரிய உறந்தையில் அறம் நிலை நிற்பது; சேரரது வஞ்சி நகரை
யலைக்கும் நின் வென்றி யான் பாடும் திறமன்று” என்று பாராட்டுகின்றார்.

     திணையும் துறையும் அவை. அவனை மாறோக்கத்து
நப்பசலையார் பாடியது.

     உரை: புறவின் அல்லல் சொல்லிய - புறவினது வருத்தத்தைக்
களைய வேண்டி; கறை யடி யானை வான் மருப் பெறிந்த -
பொருந்திய அடியினையுடைய யானையினது வெளிய கோட்டாற்
கடைந்து செறிக்கப்பட்ட; வெண் கடைக் கோல் நிறை துலாம்
புக்கோன் மருக - வெளிய கடையினையுடைய கோலாகிய
நிறுக்கப்படும் துலாத்தின்கண்ணே துலை புக்க செம்பியனது
மரபினுள்ளா யாதலான்; ஈதல் நின் புகழும் அன்றே -
இரந்தோர்க்குக் கொடுத்தல் நினக் கியல்பாவதல்லது புகழு மல்லவே;
ஒன்னார் சார்தல் உட்கும் - அசுரர்க்குப் பகைவராகிய தேவர்கள்
கிட்டுதற்கு வெருவும்; துன்னரும் கடுந்திறல் - அணுகுதற்கரிய மிக்க
வலியையுடைய; தூங்கெயில் எறிந்த நின் ஊங்கணோர் நினைப்பின் -
ஆகாயத்துத் தூங்கெயிலை யழித்த நின்னுடைய முன்னுள்ளோரை
நினைப்பின்; அடுதல் நின்புகழும் அன்றே - ஈண்டுள்ள பகைவரைக்
கொல்லுதல் நினது புகழும் அல்லவே; கெடு வின்று - கேடின்றி,
மறங்கெழு சோழர் உறந்தை அவையத்து அறம் நின்று நிலையிற்
றாகலின் - மறம் பொருந்திய சோழரது உறையூர்க்கண்
அவைக்களத்து அறம் நின்று நிலைபெற்ற தாதலால்; முறைமை நின்
புகழும் அன்றே - முறைமை செய்தல் நினக்குப் புகழு மல்லவே;
அதனால்-; மறம் மிக்கு எழு சமம் கடந்த - மறம் மிக்கு
எழுந்திருந்த போரை வென்ற; எழு உறழ்திணி தோள் - கணைய
மரத்தோடு மாறுபடும் தசை செறிந்த தோளினையும்; கண்ணார்
கண்ணிக் கலியமான் வளவ - கண்ணிற் கார்ந்த கண்ணியையும்
மணம் செருக்கிய குதிரையையுமுடைய வளவ; யாங்கனம் மொழிகோ
யான் - எவ்வாறு கூறுவேனோ யான்; ஓங்கிய வரை அளந் தறியா -
உயர்ந்த எல்லையளந் தறியப்படாத; பொன் படு நெடுங் கோட்டு
இமயம் சூட்டிய ஏம விற்பொறி-பொன் படுகின்ற நெடிய
சிகரங்களையுடைய இமயமலையின்கட் சூட்டப்பட்ட காவலாகிய விற்
பொறியையும்; மாண்புனை நெடுந்தேர் வானவன் தொலைய -
மாட்சிமைப்பட்ட தொழில் பொருந்திய நெடிய தேரையுமுடைய
சேரன் அழிய; வாடா வஞ்சி வாட்டும் - அவனது அழிவில்லாத
கருவூரை யழிக்கும்; நின் பீடு கெழு நோன்றாள் பாடுங்கால் - நினது
பெருமை பொருந்திய வலிய தாளைப் பாடுங் காலத்து எ-று.

     நின்னைப் பாடுங்கால் என்பார், அவனது சிறப்புத் தோன்றத் தாம்
பாடுங்கால் என்றார். தாளை முயற்சி யெனினு மமையும். நிறை துலாம்
புக்கோன் மருக, நீ அவன் மருகனாதலால், ஈதல் நின் புகழு மன்று;
தூங்கெயி லெறிந்த நின் ஊங்கணோர் நினைப்பின், அடுதல் நின்
புகழுமன்று; உறந்தை யவையத்து அறம் நின்று நிலையிற்றாதலின், முறைமை
நின் புகழுமன்று; அதனால், கலிமான் வளவ, நின் தாள் பாடுங்கால் யான்
யாங்கன மொழிகோவெனக் கூட்டுக. அதனால் யாங்கன மொழிகோவென
வியையும். மருக வென்புழி ஆதலானென்பது ஆற்றலாற் போந்த
பொருளெனக்  கொள்க.  கறையடி  யென்பதற்கு  உரல் போலும்
அடியென்பாரு முளர்.

     விளக்கம்: சொல்லிய என்புழிச் சொல்லுதல் களைதல் என்னும்
பொருளது; “ஒக்கல் ஒக்கஞ் சொலிய” (புறம்.327) எனப் பிறரும் கூறுதல்
காண்க. நின் புகழ் - நினக்குப் புகழ் என நான்கனுருபு விரித்துக்
கொள்ளப்பட்டது. கடுந் திறல்: கடுமை: மிகுதி. ஊங்கணோர் - முன்னோர்.
கெடுவின்று என்புழிக் கெடுவென்பது முதனிலைத் தொழிற் பெயர்;
“கெடுவாக வையா துலகு” (குறள்.117) என்றாற் போல. ஏழு சமம் - மறத்தீக்
கிளர்தலால் எழுந்து வீறிட்டுச் செய்யும் போர். வரை - எல்லை. ஏம
விற்பொறி - காவலாகிய விற்பொறி; சேரமான் தன்னரசு காவலாகிய ஆணை
செல்லுதற் கெல்லையாக இட்ட பொறியாதலால், “ஏம விற்பொறி” என்றார்.
வானவன் சேரன்; சேரரை வானவ ரென்றும் வான வரம்ப ரென்றும்
வழங்குப; இமய வரம்பன் நெடுஞ்சேரலாதன் என்று ஈண்டுக்
கருதப்படுகின்றான். சீனர் தம்மை வானவர் என்று கூறிக்கொள்வது
கொண்டு,  சேரர்  பண்டு  சீனநாட்டிலிருந்து குடியேறியவரென முடிபு
செய்வது, வரலாறறியாதார் தவறுடைக் கூற்றாகும். பாடுதற்குச் சிறப்புடையது
தாள் எனஅறிக; “வாய்வாள் வளவன் வாழ்கெனப், பீடுகெழு நோன்றாள்
பாடுகம் பலவே” (புறம்.393) எனப் பிறரும் தாளே பாடுதல் காண்க.