1. இறந்த வெகுளியின் தீதே சிறந்த
உவகை மகிழ்ச்சியில் சோர்வு.

'Tis greater ill, if rapture of o'erweening gladness to the soul,
Bring self-forgetfulness, than if transcendent wrath control.

2. பொச்சாப்புக் கொல்லும் புகழை அறிவினை
நிச்ச நிரப்புக் கொன்று ஆங்கு.

Perpetual poverty is death to wisdom of the wise;
When man forgets himself his glory dies!

3. பொச்சாப்பார்க்கு இல்லை புகழ்மை அது உலகத்து
எப்பால் நூலோர்க்கும் துணிவு.

'To self-oblivious men no praise'; this rule
Decisive wisdom sums of every school.

4. அச்ச முடையார்க்கு அரண்இல்லை ஆங்கு இல்லை
பொச்சாப்பு உடையார்க்கு நன்கு.

'To cowards is no fort's defence'; e'en so
The self-oblivious men no blessing know.

5. முன்உறக் காவாது இழுக்கியான் தன்பிழை
பின்ஊறு இரங்கி விடும்.

To him who nought foresees, recks not of anything,
The after woe shall sure repentance bring.

6. இழுக்காமை யார்மாட்டும் என்றும் வழுக்காமை
வாயின் அது ஒப்பது இல்.

Towards all unswerving, ever watchfulness of soul retain,
Where this is found there is no greater gain.

7. அரிய என்று ஆகாத இல்லை பொச்சாவாக்
கருவியால் போற்றிச் செயின்.

Though things are arduous deemed, theer's nought may not be won,
When work with mind's unslumbering energy and thought is done.

8. புகழ்ந்தவை போற்றிச் செயல்வேண்டும் செய்யாது
இகழ்ந்தார்க்கு எழுமையும் இல்.

Let things that merit praise thy watchful soul employ;
Who these despise attain through sevenfold births no joy.

9. இகழ்ச்சியின் கெட்டாரை உள்ளுக தாம்தம்
மகிழ்ச்சியின் மைந்து உறும்போழ்து.

Think on the men whom scornful mind hath brought to nought,
When exultation overwhelms thy wildered thought.

10. உள்ளியது எய்தல் எளிதுமன் மற்றும்தான்
உள்ளியது உள்ளப் பெறின்.

'Tis easy what thou hast in mind to gain,
If what thou hast in mind thy mind retain.