1. இகல் என்ப எல்லா உயிர்க்கும் பகல்என்னும்
பண்புஇன்மை பாரிக்கும் நோய்.

Hostility disunion's plague will bring,
That evil quality, to every living thing.

2. பகல்கருதிப் பற்றாசெயினும் இகல்கருதி
இன்னா செய்யாமை தலை.

Though men disunion plan, any do thee much despite,
'Tis best no enmity to plan, nor evil deeds requite.

3. இகல் என்னும் எவ்வநோய் நீக்கின் தவல்இல்லாத்
தாவில் விளக்கம் தரும்.

If enmity, that grievous plague, you shun,
Endless undying praises shall be won.

4. இன்பத்துள் இன்பம் பயக்கும் இகல்என்னும்
துன்பத்துள் துன்பம் கெடின்.

Joy of joys abundant grows,
When malice dies, that woe of woes.

5. இகல்எதிர் சாய்ந்து ஒழுக வல்லாரை யாரே
மிகல் ஊக்கும் தன்மையவர்.

If men from enmity can keep their spirits free,
Who over them shall gain the victory?

6. இகலின் மிகல் இனிது என்பவன் வாழ்க்கை
தவலும் கெடலும் நணித்து.

The life of those who cherished enmity hold dear,
To grievous fault and utter death is near.

7. மிகல்மேவல் மெய்ப்பொருள் காணார் இகல்மேவல்
இன்னா அறிவி னவர்.

The very truth that greatness gives their eyes can never see,
Who only know to work men woe, fulfilled of enmity.

8. இகலிற்கு எதிர்சாய்தல் ஆக்கம் அதனை
மிகல்ஊக்கின் ஊக்குமாம் கேடு.

'Tis gain to turn the soul from enmity;
Ruin reigns where this hath mastery.

9. இகல் காணான்ஆக்கம் வருங்கால் அதனை
மிகல்காணும் கேடு தரற்கு.

Men think not hostile thought in fortune's favouring hour,
They cherish enmity when in misfortune's power.

10. இகலான் ஆம் இன்னாத எல்லாம் நகலான் ஆம்
நன்னயம் என்னும் செருக்கு.

From enmity do all affictive evils flow;
But friendliness doth wealth of kindly good bestow.