1. மிகினும் குறையினும் நோய்செய்யும் நூலோர்
வளிமுதலா எண்ணிய மூன்று.

The learned books count three, with wind as first; of these,
As any one prevail, or fail, it will cause disease.

2. மருந்து என வேண்டாவாம் யாக்கைக்கு அருந்தியது
அற்றது போற்றி உணின்.

No need of medicine to heal your body's pain,
If, what you ate before digested well, you eat again.

3. அற்றால் அளவு அறிந்து உண்க அஃது உடம்பு
பெற்றான் நெடிது உய்க்கும் ஆறு.

Who has a body gained may long the gift retain,
If, food disgested well, in measure due he eat again.

4. அற்றது அறிந்து கடைப்பிடித்து மாறுஅல்ல
துய்க்க துவரப் பசித்து.

Knowing the food digested well, when hunger prompteth thee,
With constant care, the viands choose that well agree.

5. மாறுபாடு இல்லாத உண்டி மறுத்து உண்ணின்
ஊறுபாடு இல்லை உயிர்க்கு.

With self-denial take the well-selected meal;
So shall thy frame no sudden sickness feel.

6. இழிவு அறிந்து உண்பான்கண் இன்பம்போல் நிற்கும்
கழிபேர் இரையான் கண்நோய்.

On modest temperance as pleasures pure,
So pain attends the greedy epicure.

7. தீஅளவு அன்றித் தெரியான் பெரிது உண்ணின்
நோய்அளவு இன்றிப் படும்.

Who largely feeds, nor measure of the fire within maintains,
That thoughtless man shall feel unmeasured pains.

8. நோய்நாடி, நோய்முதல் நாடி, அதுதணிக்கும்
வாய்நாடி வாய்ப்பச் செயல்.

Disease, its cause, what may abate the ill;
Let leech examine these, then use his skill.

9. உற்றான் அளவும் பிணிஅளவும் காலமும்
கற்றான் கருதிச் செயல்.

The habitudes of patient and disease, the crises of the ill
These must the learned leech think over well, then use his skill.

10. உற்றவன் தீர்ப்பான் மருந்து உழைச்செல்வான் என்று
அப்பால் நால்கூற்றே மருந்து.

For patient, leech, and remedies and him who waits by patient's side,
The art of medicine must fourfold code of laws provide.