1. சுழன்றும் ஏர்ப்பின்னது உலகம் அதனால்
உழந்தும் உழவே தலை.

Howe'er they roam, the world must follow still the plougher's team;
Though toilsome, culture of the ground as noblest toil esteem.

2. உழுவார் உலகத்தார்க்கு ஆணி அஃது ஆற்றாது
எழுவாரை எல்லாம் பொறுத்து.

The ploughers are the linch-pin of the world; they bear
Them up who other works perform, too weak its toils to share.

3. உழுதுஉண்டு வாழ்வாரே வாழ்வார் மற்றுஎல்லாம்
தொழுதுஉண்டு பின் செல்பவர்.

Who ploughing eat their food, they truly live;
The rest to others bend subservient, eating what they give.

4. பலகுடை நீழலும் தன்குடைக்கீழ்க் காண்பர்
அலகு உடை நீழலவர்

O'er many a land they'll see their monarch reign,
Whose fields are shaded by the waving grain.

5. இரவார் இரப்பார்க்கு ஒன்று ஈவர் கரவாது
கைசெய்து ஊண்மாலை அவர்.

They nothing ask from others, but to askers give,
Who raise with thier own hands the food on which they live.

6. உழவினார் கைம்மடங்கின் இல்லை விழைவதூஉம்
விட்டேம் என்பார்க்கும் நிலை.

For those who've left what all men love no place is found,
When they with folded hands remain who till the ground.

7. தொடிப்புழுதி கஃசா உணக்கின் பிடித்துஎருவும்
வேண்டாது சாலப் படும்.

Reduce your soil to that dry state
When ounce is quarter-ounce's weight;
Without one handful of manure,
Abundant crops you thus secure.

8. ஏரினும் நன்றால் எருஇடுதல் கட்டபின்
நீரினும் நன்றுஅதன் காப்பு.

To cast manure is better than to plough;
Weed well; to guard is more than watering now.

9. செல்லான் கிழவன் இருப்பின் நிலம் புலந்து
இல்லாளின் ஊடி விடும்.

When master from the field aloof hath stood;
Then land will sulk , like wife in angry mood.

10. இலம்என்று அசைஇ இருப்பாரைக் காணின்
நிலம்என்னும் நல்லாள் நகும்.

The earth, that kindly dame, will laugh to see,
Men seated idle pleading poverty.