1. கரவாது உவந்து ஈயும் கண்அன்னார் கண்ணும்
இரவாமை கோடி உறும்.

Ten million-fold 'tis greater gain, asking no alms to live,
Even from those, like eyes in worth, who nought concealing gladly give.

2. இரந்தும் உயிர்வாழ்தல் வேண்டின் பரந்து
கெடுக உலகு இயற்றியான்.

If he that shaped the world desires that men should begging go,
Through life's long course. let him a wanderer be and perish so.

3. இன்மை இடும்பை இரந்து தீர்வாம் என்னும்
வன்மையின் வன்பாட்டது இல்.

Nothing is harder than the hardness that will say,
The plague of penury by asking alms we'll drive away.

4. இடம்எல்லாம் கொள்ளாத் தகைத்தே இடம்இல்லாக்
காலும் இரவுஒல்லாச் சால்பு.

Who ne'er consent to beg in utmost need, their worth
Has excellence of greatness that transcends the earth.

5. தெள்நீர் அடுபுற்கை ஆயினும் தாள் தந்தது
உண்ணலின் ஊங்குஇனியது இல்.

Nothing is sweeter than to taste the toil-won cheer,
Though mess of pottage as tastless as the water clear.

6. ஆவிற்கு நீர்என்று இரப்பினும் நாவிற்கு
இரவின் இளிவந்தது இல்.

E'en if a draught of water for a cow you ask,
Nought's so distaseful to the tongue as beggar's task.

7. இரப்பன் இரப்பாரை எல்லாம் இரப்பின்
கரப்பார் இரவன்மின் என்று.

One thing I beg of beggars all ,'If beg ye may,
Of those who hide their wealth , beg not , I pray.

8. இரவுஎன்னும் ஏமாப்புஇல் தோணி கரவுஎன்னும்
பார்தாக்கப் பக்குவிடும்.

The fragile bark of beggary
Wrecked on denial's rock will lie.

9. இரவுஉள்ள உள்ளம் உருகும் கரவுஉள்ள
உள்ளதூஉம் இன்றிக் கெடும்.

The heart will melt away at thought of beggary;
With thought of stern repulse 'twill perish utterly.

10. கரப்பவர்க்கு யாங்கு ஒளிக்கும் கொல்லோ இரப்பவர்
சொல்ஆடப் போஓம் உயிர்.

E'en as he asks, the shamefaced asker dies;
Where shall his spirit hide who help denies?