1. கைம்மாறு வேண்டா கடப்பாடு மாரிமாட்டு
என்ஆற்றும் கொல்லோ உலகு

Duty demands no recompense; to clouds of heaven,
By men on earth, what answering gift is given?

2. தாள்ஆற்றித் தந்த பொருள் எல்லாம் தக்கார்க்கு
வேளாண்மை செய்தல் பொருட்டு.

The worthy say, when wealth rewards their toil-spent hours,
For uses of beneficence alone 'tis ours.

3. புத்தேள் உலகத்தும் ஈண்டும் பெறல் அரிதே
ஒப்புரவின் நல்ல பிற

To 'due beneficence' no equal good we know,
Amid the happy gods, or in this world below.

4. ஒத்தது அறிவான் உயிர்வாழ்வான் மற்றையான்
செத்தாருள் வைக்கப் படும்

Who knows what's human life's befitting grace,
He lives; the rest 'mongst dead men have their place.

5. ஊருணி நீர்நிறைந்து அற்றே உலகுஅவாம்
பேர் அறிவாளன் திரு

The wealth of men who love the 'fitting way,' the truly wise,
Is as when water fills the lake that village needs supplies.

6. பயன்மரம் உள்ஊர்ப் பழுத்து அற்றால் செல்வம்
நயன் உடையான்கண் படின்.

A tree that fruits in th' hamlet's central mart,
Is wealth that falls to men of liberal heart.

7. மருந்தாகித் தப்பா மரத்தற்றால் செல்வம்
பெருந்தகை யான்கண் படின்

Unfailing tree that healing balm distils from every part,
Is ample wealth that falls to him to large and noble heart.

8. இடன்இல் பருவத்தும் ஒப்புரவிற்கு ஒல்கார்
கடன்அறி காட்சி யவர்.

E'en when resources fail, they weary not of 'kindness due,'
They to whom duty's self appears in vision true.

9. நயன்உடையான் நல்கூர்ந்தான் ஆதல்செயும் நீர
செய்யாது அமைகலா வாறு

The kindly-hearted man is poor in this alone,
When power of doing deeds of goodness he finds none.

10. ஒப்புரவினால் வரும் கேடு எனின் அஃது ஒருவன்
விற்றுக்கோள் தக்கது உடைத்து

Though by 'beneficence' the loss of all should come,
'Twere meet man sold himself, and bought it with the sum.