தொடக்கம்
	2. முல்லை பருவம் கண்டு அழிந்த தலைமகள் தோழிக்குச் சொல்லியது 15. செங் கதிர்ச் செல்வன் சினம் கரந்த போழ்தினால், பைங் கொடி முல்லை மணம் கமழ, வண்டு இமிர, காரோடு அலமரும் கார் வானம் காண்தொறும் நீரோடு அலமரும், கண்.	உரை
	16. தட மென் பணைத் தோளி! நீத்தாரோ வாரார்; மட நடை மஞ்ஞை அகவ, கடல் முகந்து, மின்னோடு வந்தது எழில் வானம்; வந்து, என்னை, ‘என் ஆதி?’ என்பாரும் இல்.	உரை
	17. தண் நறுங் கோடல் துடுப்பு எடுப்ப, கார் எதிரி விண் உயர் வானத்து உரும் உரற்ற, திண்ணிதின் புல்லுநர் இல்லார் நடுங்க, சிறு மாலை, கொல்லுநர் போல, வரும்.	உரை
	18. கதழ் உறை வானம் சிதற, இதழகத்துத் தாது இணர்க் கொன்றை எரி வளர்ப்ப, பாஅய் இடிப்பது போலும் எழில் வானம் நோக்கி, துடிப்பது போலும், உயிர்.	உரை
	19. ஆலி விருப்புற்று அகவி, புறவு எல்லாம் பீலி பரப்பி, மயில் ஆல, சூலி விரிகுவது போலும் இக் கார் அதிர, ஆவி உருகுவது போலும், எனக்கு.	உரை
	20. இனத்த அருங் கலை பொங்க, புனத்த கொடி மயங்கு முல்லை தளிர்ப்ப, இடி மயங்கி, யானும் அவரும் வருந்த, சிறு மாலை- தானும் புயலும் வரும்.	உரை
	21. காரிகை வாடத் துறந்தாரும் வாராமுன், கார்க் கொடி முல்லை எயிறு ஈன, காரோடு உடன்பட்டு வந்து அலைக்கும் மாலைக்கோ, எம்மின் மடம் பட்டு வாழ்கிற்பார் இல்.	உரை
	22. கொன்றைக் குழல் ஊதிக் கோவலர் பின் நிரைத்து, கன்று அமர் ஆயம் புகுதர, இன்று வழங்கிய வந்தன்று, மாலை; யாம் காண, முழங்கி, வில் கோலிற்று, வான்.	உரை
	பருவம் கண்டு அழிந்த தலைமகள் சொல்லியது 23. தேரைத் தழங்குரல் தார் மணி வாய் அதிர்ப்ப, ஆர் கலி வானம் பெயல் தொடங்கி, கார் கொள, இன்று ஆற்ற வாரா விடுவார்கொல், காதலர்? ஒன்றாலும் நில்லா, வளை.	உரை
	24. கல் ஏர் புறவில் கவினி, புதல்மிசை முல்லை தளவொடு போது அவிழ, எல்லி அலைவு அற்று விட்டன்று வானமும்; உண்கண், முலை வற்று விட்டன்று, நீர்.	உரை
	[இது முதல் துறைக்குறிப்புகள் கிடைக்கவில்லை] 25.	உரை
	26.	உரை
	27. கார்ப்புடைப் பாண்டில் கமழ, புறவு எல்லாம் ஆர்ப்பொடு இன வண்டு இமிர்ந்து ஆட, நீர்த்து அன்றி ஒன்றாது அலைக்கும் சிறு மாலை, மால் உழந்து நின்றாக நின்றது நீர்.	உரை
	28. குருந்து அலை வான் படலை சூடிச் சுரும்பு ஆர்ப்ப, ஆயன் புகுதரும் போழ்தினான், ஆயிழாய்! பின்னொடு நின்று ..... படு மழை கொ....ல் என்னொடு பட்ட வகை.	உரை