தொடக்கம்
	5. நெய்தல் 57. ஒழுகு திரைக் கரை வான் குருகின் தூவி உழிதரும் ஊதை எடுக்கும் துறைவனைப் பேதையான் என்று உணரும், நெஞ்சம்; இனிது உண்மை ஊதியம் அன்றோ உயிர்க்கு?	உரை
	58. என்னைகொல்? தோழி! அவர்கண்ணும் நன்கு இல்லை; அன்னை முகனும் அது ஆகும்; பொன் அலர் புன்னை அம் பூங் கானற் சேர்ப்பனை, ‘தக்க தேர்; நின் அல்லது இல்’ என்று உரை.	உரை
	59. இடு மணல் எக்கர் அகன் கானல் சேர்ப்பன் கடு மான் மணி அரவம் என்று, கொடுங்குழை புள் அரவம் கேட்டுப் பெயர்ந்தாள்-'சிறு குடியர் உள் அரவம் நாணுவர்’ என்று.	உரை
	60. மணி நிற நெய்தல் இருங் கழிச் சேர்ப்பன் அணி நலம் உண்டு அகன்றான்; என்கொல், எம்போல் தணி மணல் எக்கர்மேல் ஓதம் பெயர, துணி முந்நீர் துஞ்சாதது?	உரை
	61. கண் திரள் முத்தம் பயக்கும் இரு முந்நீர்ப் பண்டம் கொள் நாவாய் வழங்கும் துறைவனை முண்டகக் கானலுள் கண்டேன் எனத் தெளிந்தேன், நின்ற உணர்வு இலாதேன்.	உரை
	62. ‘அடும்பு இவர் எக்கர் அலவன் வழங்கும் கொடுங் கழிச் சேர்ப்பன் அருளான்’ எனத் தெளிந்து, கள்ள மனத்தான் அயல் நெறிச் செல்லும்கொல், நல் வளை சோர, நடந்து?	உரை
	63. கள் நறு நெய்தல் கமழும் கொடுங் கழித் தண்ணம் துறைவனோ தன் இலன்; ஆயிழாய்! வள்நகைப்பட்டதனை ஆண்மை எனக் கருதி, பண் அமைத் தேர்மேல் வரும்.	உரை
	64. தெண் நீர் இருங் கழி, வேண்டும் இரை மாந்தி, பெண்ணைமேல் சேக்கும் வணர் வாய்ப் புணர் அன்றில்! தண்ணம் துறைவற்கு உரையாய், ‘மடமொழி வண்ணம் தா’ என்று தொடுத்து.	உரை
	65. எறி சுறாக் குப்பை இனம் கலக்கத் தாக்கும் எறி திரைச் சேர்ப்பன் கொடுமை அறியாகொல்- கானகம் நண்ணி அருள் அற்றிடக் கண்டும், கானலுள் வாழும் குருகு?	உரை
	66. நுண் ஞாண் வலையின் பரதவர் போத்தந்த பல் மீன் உணங்கல் கவரும் துறைவனைக் கண்ணினால் காண அமையும்கொல்? ‘என் தோழி வண்ணம் தா’ என்கம், தொடுத்து.	உரை
	67. இவர் திரை நீக்கியிட்டு, எக்கர் மணல்மேல் கவர் கால் அலவன் தன பெடையோடு, தவழும் இருங் கழிச் சேர்ப்ப! என் தோழி- படர் பசலை பாயின்று-தோள்.	உரை
	68. சிறு மீன் கவுள் கொண்ட செந் தூவி நாராய்! இறு மென் குரல நின் பிள்ளைகட்கே ஆகி, நெறி நீர் இருங் கழிச் சேர்ப்பன் அகன்ற நெறி அறிதி, மீன் தபு நீ.	உரை
	69.	உரை
	70.	உரை