ஆற்ற னல்லற மல்ல திலாமையால்
       ஏற்ற மல்ல திழிதக வில்லையே”

     “மன்னவன் செங்கோன் மறுத்தலஞ்சிப் பல்லுயிர் பருகும் பகுவாய்க்
கூற்றம் ஆண்மையிற் றிரிந்து” எனவரும் (5: 215 - 20) சிலப்பதிகாரத்தாலும்,

     “மாறழிந்தோடி மறலியொளிப்ப முதுமக்கட் சாடிவகுத்த தராபதியும்”
எனவரும் விக்கிரம் சோழனுலாவாலும் (7 - 8),

      “மறனி னெருங்கி நெறிமையி னொரீஇக்
       கூற்றுயிர் கோடலு மாற்றா தாக
       வுட்குறு செங்கோ லூறின்று நடப்ப”      (4. 2; 54 - 6)

எனவரும் பெருங்கதையானும் உணர்க.

     (இ - ள்.) விண்ணுளார் புகழ்தற்கு ஒத்த - வானுலகத்தே வாழுகின்ற
தேவர்களும் புகழ்ந்து பாராட்டுதற் கேற்ற; விழுமியோன் -
சிறப்பினையுடையவனும்; நெற்றிபோழ்ந்த கண் உளான் - நெற்றியைப்
பிளந்து தோன்றிய நெருப்புக் கண்ணை யுடையவனும் ஆகிய
சிவபெருமானுடைய; கண்டம் தன்மேல் கறையை - மிடற்றின் கண்ணமைந்த
களங்கத்தை: யார் கறை அன்று என்பார் - யார் தாம் களங்கம் அன்று
என்று கூறுவார்? அங்ஙனமே; குற்றம் மண்ணுளார் தம்மைப் போல்வர்
மாட்டதே அன்று - குற்றம்