சிவந்த நகில்கள் வெண்மணல் துகள் பரவியிருப்பது குங்கும
மலையில் பனி குழுமியது போலும்என்றார். பெரும்பாலும் ஆடவரினும்
மகளிரே. அதிகம் துன்பத்தில் துவளுவர் ஆதலின் அவர்களது
துயரத்தையே மிகுதியாக இங்குக் காட்டினார். 16 இராமன் சுமந்திரனைத் தேருடன் ஊர் திரும்பக் கூறல் | 1856. | ஏனையரும் இன்னணம்
உறங்கினர்; உறங்கா
மானவனும், மந்திரி
சுமந்திரனை, ‘வா’ என்று,
‘ஊனம் இல் பெருங் குணம்
ஒருங்கு உடைய உன்னால்
மேல் நிகழ்வது உண்டு; அவ் உரை
கேள்’ என விளம்பும்; |
ஏனையரும் - மற்றவர்களும்; இன்னணம் - இவ்வாறு; உறங்கினர்-
துயின்றார்கள்; உறங்கா மானவனும் - தூங்காத பெருமை உடைய
இராமனும்; மந்திரிசுமந்திரனை - அமைச்சனாகிய சுமந்திரனை; ‘வா’
என்று - வருக என அழைத்து; ’ஊனம் இல் பெருங்குணம் ஒருங்கு
உடைய உன்னால் - குற்றம் அற்ற பெரிய நற்பண்புகள் ஒருசேரப்
பெற்றுள்ள உன்னால்; மேல் நிகழ்வது உண்டு - இனிச் செய்ய
இருப்பதாகிய செயல்உள்ளது; அவ் உரை கேள்’ - அந்தச் சொற்களைக்
கேட்பாயாக; என விளம்பும் -என்று சொல்லுவான். தேர் ஓட்டுபவனாகவும் தசரதனுக்கு முதல் அமைச்சனாகவும்
உள்ளவன் இச் சுமந்திரன்.சுமந்திரன் என்பது மந்திரத் தலைமையில்
உள்ளார் அனைவரையும் பொதுவாகக் குறிக்கவும்வரும். 17 அறுசீர் விருத்தம் | 1857. | ‘பூண்ட பேர் அன்பினாரைப்
போக்குவது அரிது; போக்காது,
ஈண்டுநின்று ஏகல் பொல்லாது;
எந்தை! நீ இரதம் இன்னே
தூண்டினை மீள்வது ஆக்கின், சுவட்டை
ஒர்ந்து, என்னை, ” அங்கே
மீண்டனன்’ என்ன மீள்வர்; இது
நின்னை வேண்டிற்று’ என்றான். |
|