வள் உறை கழித்து - (இராமனைக் கண்டவுடன்) வாரினால் இயன்ற
உறைகளை நீக்கி ; ஒளிர்வன வாள் - ஒளிவீசுகின்ற வாள்களோடு ; நிமிர்
மதியம் தள்ளுறச் சுமந்து - நிமிர்ந்த சந்திரனைத் தள்ளாடியவாறு சுமந்து
கொண்டு ;  எழுதரும் தமனியக் கொம்பில் - எழுகின்ற பொன்னாலாகிய
கொம்புகளில் ;  உளசிலஇளநீர் - உள்ளனவாகிய இரண்டு இளநீர்கள் ;
புள்ளி நுண்பனி பொடிப்பன -புள்ளிகளாகிய நுண்ணிய வியர்வை
தோன்றுவனவும் ;  பொன்னிடைப் பொதிந்த -இடையிடையே பொற்
பொடி கலந்தனவுமாய் ;  எள்ளுடைப் பொரி விரவின - தேமலாகிய
எள்ளின் பொரிகள் ஆங்காங்கு விரியப் பெற்றன.

     மகளிரின் இமைகளை உறைகளாகவும், கண்களை வாளாகவும், முகத்தை
மதியாகவும், அவர்களைக் கொம்பாகவும், வியர்வையைப் புள்ளிகளாகவும்,
தேமலைப் பொன்னாகவும்,பசலையை எட்பொரியாகவும், நகில்களை
இளநீராகவும் உருவகித்தார். சில - ஈண்டு இரண்டு என்னும்பொருளில்
வந்தது.                                                      56

இராமன் தயரதனைச் சந்தித்தல்  

     ஆயது அவ் வழி நிகழ்தர - அத்தகைய செயல் அவ்விடத்து
நடைபெற ; ஆடவர் எல்லாம் - இராமனைக் கண்ட ஆண்கள்
எல்லாரும் ;  தாயை முன்னிய கன்றுஎன நின்று - தாய்ப்பசுவை
நினைந்த கன்று போல நின்று ;  உயிர் தளிர்ப்ப- உயிர் மகிழ்ச்சியடைய;
தூய தம்பியும் தானும் - தூய்மை நிறைந்த தம்பியானஇலக்குவனும்
தானும் ;  அச் சுமந்திரன் தேர்மேல் போய் - அந்தச் சுமந்திரனது
தேரில் ஏறிச் சென்று ;  அகம் குளிர் புரவலன் இருந்துழி - மனம்
மகிழ்ந்திருக்கின்ற தயரதன் இருந்த மண்டபத்துள் ;  புக்கான் - புகுந்தான்.

     உள்ளத்தின் தளிர்ப்பு உயிரின் தளிர்ப்பாகக் கூறப்பட்டது. தம்பியும்
தானும் புக்கான் - சிறப்பினால் ஒருமை வினைக்கொண்டு முடிந்தது,
“வேயுயர் கானில் தானும்தம்பியும் மிதிலைப் பொன்னும் போயினன்
என்றான்” என்பது