துலையின் நடுமுள்ளை நாக்கு எனல் வழக்கு.  நடுவு நிலைமைக்குத்
துலாக்கோல்  உவமையாதல்“சமன் செய்து சீர்தூக்கும் கோல் போல்
அமைந்து ஒருபாற், கோடாமை  சான்றோர்க் கணி” என்பதிற் (குறல். 118)
காண்க. பொன்னெடை என்பது மிகத் துல்லியமாக நிறுக்கப்படுவது; ஆதலின்
‘செம்பொன் துலை’  என்றார்.  நல்லவர் - இங்கு அமைச்சர்.  ‘காலமறிதல்’
என்னும் திருக்குறள்அதிகாரத்தின்கண் ‘காலம்’ அரசர்க்கு இன்றியமையாத
சிறப்புடையது எனல் காண்க.                                    27

     ‘ஓர்வின் - ஆய்வினை உடைய;  நல்வினை ஊற்றத்தினார் - நல்ல
தொழிலின்கண் எப்பொழுதும் முயலும் முயற்சியை உடைய முனிவர்களது;
உரை - மொழியை;  பேர்வுஇல் தொல்விதி- மாறு படுதல் இல்லாத
பழைய விதி; பெற்று உளது - அடைந்து (அவ்வுரைவழி)  நடக்கின்றது;
என்று - என்று கருதி;  தீர்வுஇல் அன்பு  செலுத்தலின் - அவர்களிடத்து
நீங்காதஅன்பைச் செலுத்துகின்ற காரணத்தால்;  செல்வியோர் ஆர்வம் -
நன்மையுடைய அப்பெரியோர்தம்பால் செலுத்தும் விருப்பம்; மன்னவற்கு -
அரசனுக்கு;  ஆயுதம் ஆவது - படைக்கலம்ஆகும்.’

     முன்னர் (1416) ‘அவர் ஏவ நிற்கும் விதி’  என்றதும் காண்க.
முனிவர்க்கு  ஊழும்  கட்டுப்பட்டு நடக்கும். அதனால் அவர்களது
பிரியத்தைக் சம்பாதித்துக்கொள்ளுதல்  மன்னவற்குப் பெரும்படையாகும்.
‘அன்பீனும் ஆர்வம் உடைமை அதுவீனும், நண்பு என்னும் நாடாச் சிறப்பு”
என்ற குறளைப்(குறள் - 74) பின்னிரண்டு  வரிகளுடன் ஒப்பிடுக. ‘அரோ’
‘ஏ’ ஈற்றசை.                                                  28

     ‘புவிக்கு - இந்த உலகில் உள்ளவர்க்குத் (தீமை விளைக்கத்
தோன்றும்);  தூமகேது  என - வால் நட்சத்திரம் என்று சொல்லும்படி;
தோன்றிய - பிறந்துள்ள,வாம மேகலை மங்கையரால் - அழகிய
மேகலாபரணம் அணிந்த பெண்களால்; வரும் -உண்டாகின்ற; காமம்
இல்லை எனின் - காம நோய்மட்டும் இல்லையானால்;  கடும்- கொடிய; 
கேடு எனும் நாமம் இல்லை - கெடுதி என்னும் சொல்லே இல்லையாகும்; 
நரகமும் இல்லையே - நரகத் துன்பமும் இல்லை.’