| 212. | உணர்வு ஏதும் இலாள் உரையால்
உரை சால் குமரன் நெடு நாள்
புணரான் நிலம்; மா வனமே
போவானேயாம்; என்னில்,
இணரே பொலி தார் நிருபா;
இடரால் அயர்வாய்; இதுவும்
துணையோ? - துணைவா!’ என்றாள்;
‘துயரேல் ! துயரேல்!’ என்றாள். |
குமரன் - இராமன்; இணர் - பூங்கொத்து. 53-2 | 213. | ‘ “சேல் ஆகிய மா முதல்வன்
திரு உந்தியின் நீள் மலரின்-
மேல் ஆகிய நான்முகனால்,
வேதங்களின் மா முறையின்-
பால் ஆகிய யோனிகளின்
பல ஆம் வருணம் தருவான்,
நால் ஆகியது ஆம் வருணம்தனின்,
முன் எமை நல்கினனால். |
சேல் ஆகிய மா முதல்வன் - மீனாக அவதாரம் செய்த திருமால்;
முன் -முதல் வருணம், அந்தணர் பிறப்பில். 76-1 | 214. | ‘ “அந் நான்மறையோன் வழியில்,
அருள் காசிபன் நல் மைந்தன்,
மின் ஆர் புரி நூல் மார்பன்,
விருந்தேசனன் மெய்ப் புதல்வன்,
நல் நான்மறை நூல் தெரியும்
நாவான் சலபோசன் எனச்
சொன்னான் முனிவன் தரு
சுரோசனன் யான்” என்றான். |
பிரமன் - காசிபன், விருத்தேசனன், சலபோசன், சுரோசனன் எனக்
குல முறைக்காண்க. 76-2 | 215. | ‘தாவாத அருந்தவர் சொல்
தவறாததானால், தமியேன்
சாவாதவரும் உளரோ? தண்டா
மகவு உண்டு’ என்றே |
|