| | செய்ய வல்லர் என்று கொள்க;
சேண் நெறிக்கண் நீங்கிட,
மைய கண்ணி செய்ய பாதம்
வல்ல ஆய; எம்பிதன்
கைகள் இன்று பன்னசாலை
கட்ட வல்ல ஆயவே.’ |
‘துன்பம் வந்த போது யாரும் எவையும் செய்ய வல்லவர்’ என்ற உலக
நீதி இங்குக்கூறப்படுகிறது. 50-1 | 232. | ‘தினைத் துணை வயிறு
அலாச் சிற்றெறும்புகள்
வனத்திடைக் கரிகளை
வருத்தி வாழ்வன;
அனைத்து உள உயிர்களும்
யாவும் அங்ஙனே;
மனத்து இடர் நீங்கினார்
இல்லை. மன்னனே!’ |
எறும்பும் யானையை வருத்துகிறது. எல்லா உயிர்களும் ஒன்றையொன்று
வருத்துகின்றன. துன்பம்அற்றவர் யாரும் இல்லை என்றபடி. 55-1 10. பள்ளிபடைப் படலம் | 233. | ஆய காதல்
தனையனைத் தந்த அத்
தூய தையல்
தொழிலுறுவார், ‘உனைக்
கூயள் அன்னை’ என்றே
சென்று கூறலும்,
ஏய அன்பினன்தானும்,
சென்று எய்தினான். |
தொழில் உறுவார் - ஏவல் மகளிர்; அன்பினன் - இராமன். 41-1 | 234. | ‘தீ அன கொடியவள்
செய்த செய்கையை
நாயினேன் உணரின், நல்
நெறியின் நீங்கலாத் |
|