எனக்கு; வந்து அடுப்பது - வந்து நேர்வது; எவ் இடர்? - என்ன
துன்பம்; எனா - என்று சொல்லி; (அடுத்த பாட்டில் முடியும்)

     பிறரால் தீங்கு வராது காக்கவல்லவர் ஆதலின் “தெவ்வடு சிலைக்கை”
யுடையவர்;  தாம் தீங்குநெறிகளிற் செல்லாதவர் ஆதலின் ‘அறம் திறம்பலர்;’
அதுவே துன்பம் எப்படி வரும்,  என்ன துன்பம் வரும் என்றாள் கைகேயி.
சிறுவர் என்பது நால்வரையும் குறித்தது.                           54

     ‘பராவ அரும் - புகழ்தற்கு அரிய;  (நற்குணம் உள்ள) புதல்வரைப்
பயக்க -புத்திரரைப் பெறலால்;  யாவரும் - எல்லோரும்;  உராவ அருந்
துயரைவிட்டு - பிறரால்நீங்குதற்கரிய வலிய துன்பத்தை விட்டு; உறுதி
காண்பர் - நற்கதி அடைவர்; விராவ அரும் புவிக்கு எலாம் -
ஒன்றோடொன்று கலவாத தனி வேறான உலகங்களுக்கு எல்லாம்;வேதமே
அன - வேதத்தைப் போன்று விளங்குகின்ற; இராமனைப் பயந்த எற்கு -
இராமனைப்பெற்றெடுத்த எனக்கு; இடர் உண்டோ? - துன்பம்
உளதாகுமோ?;’ என்றாள் - என்றும்கூறினாள்.

     புத்திரரைப் பெற்றவர்கள் பிறரால் நீக்குதற்கரிய ‘புத்’ என்னும் நரகத்
துன்பத்திலிருந்தும் நீங்குவார்கள்; நற்கதி அடைவார்கள் என்று அனைவரும்
கூறுவர்; எல்லா உலகங்களுக்கும் வேதமே போல் விளங்கும் இராமனைப்
பெற்ற எனக்குத் துன்பம் உண்டோ என்று வினாவினாள்; மேற்பாட்டில்
சிறுவர் என்று நால்வரையும் பொதுவாகச் சொன்னவள் இப்பாட்டில்
இராமனைப் பிரித்துப் பாராட்டி அன்பினால் நெகிழ்ந்தாளாம். ‘ஆல்’
ஈற்றசை.                                                     55

கூனி ‘வாழ்ந்தனள் கோசலை’ எனலும், கைகேயின் வினாவும்  

     ஆழ்ந்த பேர் அன்பினாள்- (இராமன் பால்) ஆழங்காற்பட்ட
பேரன்பு உடையவளாய கைகேயி; அனைய கூறலும்- அத்தகைய
வார்த்தைகளைச் சொல்லுதலும்; சூழ்ந்த தீவினை நிகர் கூனி- (அவனைச்)
சுற்றிக் கொண்ட பாவத்தை யொத்த மந்தரை; சொல்லுவாள்- பேசத்
தொடங்கி; ‘நின் நலம் வீழ்ந்தது- உனது நன்மை அழிந்து போனது;
திருவும்- உன் செல்வமும்; வீந்தது- கெட்டது; கோசலை- உன்
மாற்றாளாய கோசலை; மதியினால்- புத்தித்