(குறள் 230) என்பதை இங்குக் கருதுக. “இன்மை யுரைத்தார்க்கு அது
நிறைக்கல் ஆற்றாக்கால்.தன்மெய் துறப்பான் மலை” என்ற (கலி. 43: 26-27)
கலித் தொகையும்இதுவே. 80 | 1479. | ‘சிந்தை என் செயத் திகைத்தனை?
இனி, சில நாளில்,
தம்தம் இன்மையும், எளிமையும்,
நிற்கொண்டு தவிர்க்க,
உந்தை, உன் ஐ, உன் கிளைஞர், மற்ற
உன் குலத்து உள்ளோர்,
வந்து காண்பது உன் மாற்றவள்
செல்வமோ? மதியாய்! |
‘மதியாய்! - அறிவுடையவளே!; என்செய - என்ன செய்யலாம் என்று
கருதி;சிந்தை - (உன்) மனத்தில்; திகைத்தனை? - தடுமாற்றம்
அடைந்தாய்; இனி- வருங்காலத்து; சில நாளில் - சில நாள்களில்;
உந்தை - உன் தந்தை; உன் ஐ - உன் அண்ணன்; உன் கிளைஞர் -
உன் பிறந்த வீட்டுக்கு உறவினர்கள்; மற்று - மேலும்; உன் குலத்து
உள்ளோர் - உன் குலத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் (ஆகியோர்); தம்தம்
இன்மையும் - தங்கள் தங்களது வறுமையையும்; எளிமையையும் -
தாழ்ச்சியையும்; நிற்கொண்டு - உன்னைக் கொண்டு; தவிர்க்க - போக்கிக்
கொள்ளலாம் என்று; வந்து - இங்கே வந்து; காண்பது - (நீ அதற்கு
முடியாமல் உள்ளபடியால்)பார்ப்பது; உன் மாற்றவள் செல்வமோ -
உன் சக்களத்தியின் செல்வத்தையோ? 81 | 1480. | ‘காதல் உன் பெருங் கணவனை அஞ்சி,
அக் கனி வாய்ச்
சீதை தந்தை, உன் தாதையைத்
தெறுகிலன்; இராமன்
மாதுலன் அவன்; நுந்தைக்கு
வாழ்வு இனி உண்டோ?
பேதை! உன்துணை யார் உளர்
பழிபடப் பிறந்தார்? |
‘பேதை! - அறிவில்லாதவளே!; காதல் உன் பெருங்கணவனை
அஞ்சி - உன்மேல்அளவிறந்த அன்புடைய உன் உயரிய நாயகனான |