| | அவனி வேலை ஏழ்,
அரியின் வாவினான். |
உலைந்து - தோற்று; எயில் - மதில் (இங்கே புற அண்டத்து
எல்லையிலுள்ள மதில்); கவனம் - கலக்கம்; கால் - காற்று; வாவினான் -
தாவினான். 64-1 | 322. | 'என்று கால்மகன்
இயம்ப, ஈசனும்,
''நன்று நன்று'' எனா,
நனி தொடர்ந்து பின்
சென்ற வாலிமுன்
சென்ற செம்மல்தான்
அன்று வாவுதற்கு
அறிந்தனன்கொலாம்?' |
கால்மகன் - வாயு தேவனின் மகன் (அனுமன்); ஈசன் - (இங்கே)
இராமபிரான். 64-2 | 323. | இனையவா வியந்து
இளவல் தன்னொடும்,
வனையும் வார் கழல்
கருணை வள்ளல், பின்பு,
'இனைய வீரர் செய்தமை
இயம்பு' என,
புனையும் வாகையான்
புகறல் மேயினான்: |
இனையவா(று) - இவ்வாறு 64-3 | 324. | 'நக்கரக் கடல் புறத்து நண்ணும் நாள்,
செக்கர் மெய்த் தனிச் சோதி சேர்கலாச்
சக்கரப் பொருப்பின் தலைக்கும் அப்
பக்கம் உற்று, அவன் கடிது பற்றினான். |
நக்கரம் - முதலை. 64-4 | 325. | 'திறத்து மா மறை அயனொடு
ஐம்முகன், பிறர், தேடிப்
புறத்து அகத்து உணர் அரிய
தன் பொலன் அடிக் கமலம் |
|