| | மன்று மா மயேந்திரத்
தலத்து வந்ததால். |
இசை -புகழ் 3-2 | 369. | தாழந்த மா தவத்து
உலோகசாரங்கன் உறையும் சாரல்
வீழ்ந்தனென்; சிறைகள் தீய,
வெவ்வுயிர்த்து, உளமும் மெய்யும்
போழ்ந்தன துன்பம் ஊன்ற,
உயிர்ப்பொறை போற்றகில்லாது,
ஆழ்ந்தனென்; ஆழ்ந்த என்னை அருந்
தவன் எதிர்ந்து தேற்றி; |
போழ்ந்தன துன்பம் -பிளப்பனவாகிய துன்பம்; உயிர்ப்பொறை -
உயிர்ச்சுமை. 56-1 | 370. | ' ''கற்றிலார் போல உள்ளக்
களிப்பினால் அமரர் காப்பூடு
உற்றிடக் கருதி, மீப் போய்,
ஆதபத்து உனது மேனி முற்று
அழல் முருங்க, மண்ணை முயங்கினை;
இனி என்? சில் நாள்
மற்று நின் உயிரை ஓம்பாது
இகழ்வது மாலைத்து அன்றால். |
மீ -மேலே;ஆதபம் -வெயில்;முருங்க -எரிய;மாலைத்து
அன்று-இயல்பு அன்று 56-2 | 371. | ''களித்தவர் கெடுதல் திண்ணம்; சனகியைக்
கபடன் வவ்வி, அன்று
ஒளித்த வாய் துருவி உற்ற
வானரர், இராம நாமம்
விளித்திட, சிறை வந்து ஓங்கும்;
வெவ்வுயிர்த்து அயரல்'' என்று,
அளித்தனன்; அதனால் ஆவி
ஆற்றினேன் - ஆற்றல் மொய்ம்பீர்! |
அயரல் -தளராதே;அளித்தனன் -அருளினான். 56-3 | 372. | 'அன்றியும், அலருள் வைகும்
அயனைநேர் முனிவர், வாய்மை |
|