தொட்டுத் தோன்றாது உறையும் தெய்வமும் இரணியனுக்கு அஞ்சி,
அவனைப் புகழ்ந்து துதிக்கும் என்பது கருத்து.
 

பண்டு வானவர் தானவர் - முன்பு, தேவர்களும் அசுரர்களும்;
யாவரும்   பற்றி - ஆகிய எல்லோரும்  பிடித்து;  தெண் திரைக்
கடல் கடைதர -  தெளிந்த   அலைகளை   உடைய   பாற்கடலை
(அமுதம்  வேண்டி)   கடைவதற்கு;வலியது  தேடிக்   கொண்ட
மத்தினை -  வலிமை   வாய்ந்ததாகத்தேடி    கைக்கொண்டமத்தை
(மந்தரமலை);  தன்   கொற்ற  குவவுத் தோட்கு - தனது வெற்றி
மிகுந்த திரண்ட  தோளுக்கு; அமைந்த தண்டு எனக் கொளலுற்று
- அமைந்த தண்டாயுதம் எனக் கொண்டுபின்;  அது நொய்து எனத்
தவிர்ந்தான் - அது அற்பமானது என்று விட்டு விட்டான்.
 

பண்டு - முற்காலத்தில் தானவர் -  அரக்கர்  கடல் - பாற்கடல்
மத்து - மந்தரமலை குவவுத்தோள் - திரண்டு குவிந்த தோள். தண்டு
- தண்டாயுதம் கொளல் உற்று -  கொண்டு  நொய்து - அற்பமானது
(மிகச்சிறியது).
 

(11)
 

மண்தலம் தருகதிரவன்- நிலவுலகத்து உயிரினங்களைத் தனது
ஒளியால் காக்கும் சூரியன்; வந்து  போய்  மறையும் -  உதித்து,
சென்று   மறைகின்ற;    எண்தலம்   தொடற்கு    அரியன - 
எண்ணுதற்குரிய மனத்தாலும் தீண்டுதற்கு இயலாதனவான; தடவரை
இரண்டும் - விசாலமான  மலைகளான   உதயகிரி  அத்தமன கிரி
என்னு மிரண்டும்;  கண் தலம் பசும் பொன்னவன்   -   பசிய
பொன் போன்ற கண்களை உடைய இரணியாட்சனது; முன்னவன் -