இயைந்து  பொலிவதைப்   புலப்படுத்தும்   இப்பாடல்  படிமம்.
கம்பரைப்    பெரிதும்    கவர்ந்திருக்கிறது;  அவர்  போற்றிய 
படிமத்துக்கு மூலம் ஆழ்வார் அருளிச் செயலே.
 

வானத்து  ஓங்கி கல்  குவடு அடுக்கி- ஆகாயத்தளவு
உயர்ந்த  கல்மலைகளை  யடுக்கி; வாரி கடலினைக் கடந்த- 
நீர் வருகையையுடைய கடலினைக் கடந்த; நல்குவடு  அனைய
காட்சி  வீரர் - நல்ல  மலைகளை ஒத்தவராய்க் காட்சி  தரும்
வானர   வீரர்களின்;   ஈட்டத்தின்   நடுவண்  நின்றான்- 
கூட்டத்தில்   நின்றவனான;  மல்குவடு திண்தோள்-  வலிய
சிகரத்தை  ஒத்த  திண்ணிய  தோள்களையுடைய;  மானவன்-
மனுக்குலத்தில் தோன்றிய இராமபிரான்; பொன்குவடு இடையே
தோன்றும்- பொன் மலைகளின் நடுவே காணப்படும்; மரகதக்
குன்றம் போன்றான் - மரகத மலையைப் போன்று விளங்கினான்.
 

கற்குவடுகளைச் சுமந்த அவர்கள் தோள்கள்  பொற்குவடுகள்
ஆயின,     அப்பொற்குவடுகளுக்கிடையே     மரகதமலையென
இராமபிரான் நின்றான் என்பதாம். "எப்பொருளும் தானாய் மரகதக்
குன்றம்   ஒக்கும்"  (திருவாய் : 2: 5: 4);  "வள்ளலே! மதுசூதனா!
மரகத  மலையே!  (திருவாய் : 2: 6: 4)  என  நம்மாழ்வார் மரகத
மலை எனப் பரவுதல் இங்கு நினைவு கூரத் தகும். 
 

(5)
 

இராமன், இலங்கையின் சிறப்பை இளவலுக்குக் காட்டிக் கூறுதல்.