புறப்பட; சுருதியன்னவன் - வேதமே போன்றவனும்; சிவந்த
நல்கனி   என்று   சொல்ல-  உனக்கு   உணவு  சிவந்த
நல்லகனிகள்   என்றுதாய்    சொல்ல;  பருதிமேல்  பண்டு
பாய்ந்தவன் ஆம் - சூரியனைக் கனியென்று முன்பு சூரியன்
மேல்   பாய்ந்தவனும்  ஆகிய;    எனப்    பாய்ந்தான் -
அநுமனைப் போல் (இராவணனை நோக்கிப்) பாய்ந்தான்.
 

சுக்கிரீவன் உடலினும் மனம் முந்த மனத்திலும் மனத்துள்
எழுந்த    சினம்    முந்த, சினத்திலும் அதனால்    எழுந்த
தீப்பொறிகள் முந்தி இராவணனைத் தாக்கச் சென்றன  என்று
கூறியுள்ள கற்பனைத் திறன் சுவைக்கத் தக்கது. 
 

சுதையத்து   ஓங்கிய  - வானத்து மீன் மண்டலம் வரை
உயர்ந்தோங்கியுள்ள;   சுவேலத்தின்   உச்சியைத் துறந்து-
சுவேல மலையின் உச்சியை விட்டு; திண்திறல் சிதைய- பேர்
ஆற்றல்   எல்லாம்   சிதையுமாறு;  இராவணக் குன்றிடைச்
சென்றான் -  இராவணன்   என்னும்   மலைமேல்  பாய்ந்த
சுக்கிரீவன்;     செங்கரம்       ததையப்பரப்பிய - தன்
செந்நிறக்கிரணங்களை,   அடர்த்தியாகப்  பரவச் செய்த; தன்
பெருந்தாதை - தன்னுடைய பெருமைக்கு உரிய தந்தையாகிய
சூரியன்; உதயக் குன்றின் நின்று- தான் உதிக்கும்  உதயகிரி
எனும் மலையிலிருந்து; உகுகுன்றில் பாய்ந்தவன்  ஒத்தான்
-தான் மறையும் அத்தமனகிரிக்குப் பாய்ந்தானைப் போன்றவன்
ஆனான்.
  

ஒரு  மலை மேலிருந்து இன்னொரு மலைமேல் குதித்தான்
என்பது ஒரு நயம். 
 

(4)