வானரர் வேண்டிக் கொண்டபடி,
அனுமன் அவர்களைக் கொண்டு செல்லுதல்

     செய்வது ஓர் நிலைமை - (அனுமனைத் தவிர மற்றைய வானர
வீரர்கள்) இன்னது செய்யவேண்டும் என்ற செயலையும்; ஓர்கிலர் நின்றனர் -
உணரமாட்டாது நின்றவர்களாய்; பொன்றினம் யாம் என - இறந்துவிட்டோம்
நாம் என்று; பொருமும் புந்தியர் - வருந்துகின்ற மனமுடையவர்களுமாகி;
வன்திறல் மாருதி - (அனுமனை நோக்கி) மிக்க வலிமையுடைய அனுமானே!
இன்று - இப்பொழுது; எமை இது காக்க வல்லையோ - எங்களை
இத்துயரத்திலிருந்து காப்பதற்கு வல்ல மையுடையையோ என்று முறையிட்டு;
இரந்து கூறினார் - வேண்டிக் கொண்டார்கள்.

     இருள் தொகுதியில் அகப்பட்டுக் கொண்ட அந்த வானரவீரர் தம்மை
இறந்து போனவர்களாகவே கருதி வருத்தமுற்று அனுமனை விளித்து, 'இன்று
எங்களை இத் துயரத்திலிருந்து காக்கவேண்டும்' என்று வேண்டிக் கொண்டனர்
என்பது.  புந்தி: எண்ணம். ஓர்கலர்: முற்றெச்சம்.  அல் - எதிர்மறை
இடைநிலை.                                                    29