அற்பின் நார்அறாத சிந்தை அனுமனும் - (சீதாராமர்கள்பக்கல்)
தான் கொண்டுள்ள பக்தியாகிய பற்று நீங்காத மனத்தை உடைய அனுமனும்;
வெம் தீ - அந்தக் கொடிய நெருப்பு; வெற்பினால் இயன்றது அன்ன
மேனியை விழுங்கி நிற்பினும் - மலையால் அமைக்கப்பட்டது போன்ற
தனது உடலை முழுவதும் கவர்ந்து நின்று எரித்தாலும்; சுடாது நின்ற
நீர்மையை நினைவின் நோக்கி - தன்னைச் சுடாது குளிர்ச்சியோடு
விளங்கிய தன்மையை தன் மனத்தால் நன்கு ஆராய்ந்து உணர்ந்து; சனகன்
பாவை கற்பினால் இயன்றது - 'சனகனின் மகளாகிய சானகியின் கற்பின்
சிறப்பால் ஆனது (இது)'; என்பான் - என்று தீர்மானித்தவனாகி; பெரியது
ஓர் களிப்பன் ஆனான் - ஒப்பற்ற பெருங்களிப்பை உடையவன் ஆனான்.

     நெருப்பு தன்னைச்சுடாமல் இருப்பதற்குக் காரணம் பிராட்டியின் கற்புச்
சிறப்பே என்று உணர்ந்து அனுமன் மகிழ்ந்தனன் என்க.             (131)