முகப்பு		தொடக்கம்
நீர் விளையாட்டு அணி

2652.	உடை திரை முத்தம் சிந்த ஓசனிக்கின்ற அன்னம் படர் கதிர்த் திங்கள் ஆகப் பரந்துவான் பூத்தது என்னா அடர் பிணி அவிழும் ஆம்பல் அலை கடல் கானல் சேர்ப்பன் குடை கெழு வேந்தற்கு இப்பால் உற்றது கூறல் உற்றேன்

2653.	துறவின் பால் படர்தல் அஞ்சித் தொத்து ஒளி முத்துத் தாமம் உறைகின்ற உருவக் கோலச் சிகழிகை மகளிர் இன்பத்து இறைவனை மகிழ்ச்சி செய்து மயக்குவான் அமைச்சர் எண்ணி நிறைய நீர் வாவி சாந்தம் கலந்து உடன் பூரித்தாரே

2654.	நீர் அணி மாட வாவி நேர்ம் புணை நிறைத்து நீள் நீர்ப் போர் அணி மாலை சாந்தம் புனை மணிச் சிவிறி சுண்ணம் வார் அணி முலையினார்க்கும் மன்னர்க்கும் வகுத்து வாவி ஏர் அணி கொண்ட இந் நீர் இறைவ கண்டு அருளுக என்றார்

2655.	கணமலை அரசன் மங்கை கட்டியங்காரன் ஆகப் பணை முலை மகளிர் எல்லாம் பவித்திரன் படையது ஆக இணை மலர் மாலை சுண்ணம் எரி மணிச் சிவிறி ஏந்திப் புணை புறம் தழுவித் தூநீர்ப் போர்த் தொழில் தொடங்கினாரே

2656.	தூமலர் மாலை வாளாச் சுரும்பு எழப் புடைத்தும் தேன் சோர் தாமரைச் சதங்கை மாலை சக்கரம் என்ன வீழ்த்தும் காமரு கணையம் ஆகக் கண்ணிகள் ஒழுக விட்டும் தோமரம் ஆகத் தொங்கல் சிதறுபு மயங்கினாரே

2657.	அரக்கு நீர்ச் சிவிறி ஏந்தி ஆயிரம் தாரை செல்லப் பரப்பினாள் பாவை தத்தை பைந் தொடி மகளிர் எல்லாம் தரிக்கிலர் ஆகித் தாழ்ந்து தட முகில் குளிக்கும் மின் போல் செருக்கிய நெடுங் கண் சேப்பச் சீத நீர் மூழ்கினாரே

2658.	தானக மாடம் ஏறித் தையலார் ததும்பப் பாய்வார் வான் அகத்து இழியும் தோகை மட மயில் குழாங்கள் ஒத்தார் தேன் இனம் இரியத் தெண் நீர் குளித்து எழும் திருவின் அன்னார் பால் மிசைச் சொரியும் திங்கள் பனிக் கடல் முளைத்தது ஒத்தார்

2659.	கண்ணி கொண்டு எறிய அஞ்சிக் கால் தளர்ந்து அசைந்து சோர்வார் சுண்ணமும் சாந்தும் வீழத் தொழுதனர் இரந்து நிற்பார் ஒண் மலர் மாலை ஓச்ச ஒசிந்து கண் பிறழ ஒல்கி வெண்ணெயின் குழைந்து நிற்பார் வேல் கணார் ஆயினாரே

2660.	கூந்தலை ஒருகை ஏந்திக் குங்குமத் தாரை பாயப் பூந்துகில் ஒருகை ஏந்திப் புகும் இடம் காண்டல் செல்லார் வேந்தனைச் சரண் என்று எய்த விம்முறு துயரம் நோக்கிக் காய்ந்து பொன் சிவிறி ஏந்திக் கார் மழை பொழிவது ஒத்தான்

2661.	வீக்கினான் தாரை வெய்தாச் சந்தனத் தளிர் நல் மாலை ஓக்கினார் கண்ணி சுண்ணம் உடற்றினார் உருவச் சாந்தின் பூக் கமழ் துகிலும் தோடும் மாலையும் சொரியப் போர் தோற்று ஆக்கிய அநங்கன் சேனை ஆறு அல் ஆறு ஆயிற்று அன்றே

2662.	அன்னங்கள் ஆகி அம் பூந் தாமரை அல்லி மேய்வார் பொன் மயில் ஆகிக் கூந்தல் போர்த்தனர் குனிந்து நிற்பார் இன் மலர்க் கமலம் ஆகிப் பூ முகம் பொருந்த வைப்பார் மின்னும் மேகலையும் தோடும் கொடுத்து அடி தொழுது நிற்பார்

2663.	பண் உரை மகளிர் மாலை பைந்துகில் கவர்ந்து கொள்ளக் கண் உரை மகளிர் சேர்ந்து கார் இருள் திவளும் மின் போல் பெண் உரைப் பிடிக்கைக் கூந்தல் பொன் அரி மாலை தாழ வெண் நுரை உடுத்து நின்றார் வேந்தன் நோக்கு உண்ண நின்றார்

2664.	தன் படை உடையத் தத்தை சந்தனத் தாரை வீக்கி ஒன்பது முகத்தின் ஓடி உறுவலி அகலம் பாயப் பொன் படு சுணங்கு போர்த்த பொங்கு இள முலையில் தூவான் முன்பு அடு குலிகத் தாரை முழு வலி முறுக்கல் உற்றான்

2665.	மெய்ப்படு தாரை வீழின் நோம் இவட்கு என்ன அஞ்சிக் கைப்படை மன்னன் நிற்பக் கதுப்பு அயல் மாலை வாங்கிச் செப்பட முன்கை யாப்பத் திருமகன் தொலைந்து நின்றான் பைப்புடை அல்குலாளைப் பாழியால் படுக்கல் உற்றே

2666.	அடுத்த சாந்து அலங்கல் சுண்ணம் அரும் புனல் கவர அஞ்சி உடுத்த பட்டு ஒளிப்ப ஒண்பொன் மேகலை ஒன்றும் பேசா கிடப்ப மற்று அரசன் நோக்கிக் கெட்டது உன் துகில் மற்று என்ன மடத்தகை நாணிப் புல்லி மின்னுச் சேர் பருதி ஒத்தான்

2667.	விம் அகில் புகையின் மேவி உடம்பினை வேது செய்து கொம் என நாவி நாறும் கூந்தலை உலர்த்தி நொய்ய அம் மலர் உரோமப் பூம் பட்டு உடுத்த பின் அனிச்ச மாலை செம் மலர்த் திருவின் அன்னார் சிகழிகைச் சேர்த்தினாரே